روزی یکی از اصحاب امام علی (ع) خواست خطابه ای ایراد کند، اما نتوانست و زبانش به اصطلاح بند آمد.
امام علی فرمود: ''همانا زبان، پاره ای از انسان است و در اختیار ذهن او. اگر ذهن نجوشد و واپس رود از زبان کاری ساخته نیست؛ اما آنگاه که ذهن باز شود مهلت به زبان نمی دهد.''
سپس فرمود:
«و انا لامراء الکلام و فینا تنشبت عروقه و علینا تهدلت غصونه»؛ «همانا ما فرماندهان سپاه سخنیم. ریشه درخت سخن در میان ما دویده و جا گرفته و شاخه هایش بر سر ما آویخته است».
جاحظ در "البیان و التبیین" از "عبدالله بن الحسن بن علی" (عبدالله محض) نقل می کند که علی فرموده است:
''ما به پنج خصلت از دیگران ممتازیم: فصاحت، زیبایی رخسار، گذشت و اغماض، شجاعت و دلیری، محبوبیت در میان زنان.''