گناه کبیره حکم کردن به ناحق

یکی دیگر از گناهان کبیره حکم کردن برخلاف آنچه خدا فرموده  است، و در بزرگی این گناه کافی است که خداوند چنین کسانی را کافر و ظالم و فاسق خوانده و در آخر آیه 44، 45 و 47 از سوره مائده می فرماید: «و کسانی که به آنچه خداوند فرستاده حکم نکنند، پس ایشان کافرانند، آنان ستمگرانند، آنان فاسقانند.» و با این جملات، کفر و ستم و گناه را بر ایشان تثبیت می فرماید.

در تفسیر المیزان می گوید: این سه آیه که درباره کسانی که به آنچه خدا فرستاده حکم نکنند، نازل شده و فرموده «آنان همان کافران، ستمگران و فاسقانند، آیات مطلقی است که اختصاص به قبیله و گروه خاصی ندارد گرچه اینجا بر اهل کتاب ( یهود و نصارا) منطبق شده است. مفسرین در معنی «کفر کسی که به آنچه خدا فرستاده حکم نکند»، اختلاف کرده اند. قاضی که قضاوتش به غیر ما انزل الله است و حاکمی که بر خلاف ما انزل الله حکم می کند و بدعت گذاری که دنبال قوانین غیرالهی می رود حکمشان چیست؟

البته این مسئله فقهی است و تحقیق، این است که مخالف با یک حاکم شرعی و یا هر امری که در دین ثابت است اگر با علم به ثبوتش در دین بوده و آن را رد نموده، موجب کفر است. و اگر آن را رد نکند و تنها در عمل مخالفت کند، موجب فسق است. و در صورتی که نمی داند در شرع ثابت است یا نه، گرچه آن را رد کند، نه باعث کفر است و نه فسق زیرا آن قصوری بوده که در آن معذور است مگر اینکه در مقدمات تحصیل علم، تقصیر و تفریط کرده باشد ( به کتاب های فقهی رجوع شود) انتهی. و روایات در مقام بسیار است.

حضرت صادق علیه السلام می فرماید: «هرکس درباره دو درهم، برخلاف فرموده خدا حکم کند، به خدای بزرگ کافر شده است».
به پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «هرکس برخلاف فرموده خدا حکم کند، مانند کسی است که شهادت دروغ دهد، و در آتش جهنم انداخته می شود و عذابش  مانند عذاب شاهد به دروغ است.»
حضرت باقر علیه السلام می فرماید: «هرکس برای مردم فتوا دهد به چیزی که از طرف خداوند ندانسته و به آن را نیافته، ملائکه رحمت و عذاب، همه او را لعنت می کنند و گناه کسی که به فتوایش عمل کرده به عهده او است.»

روایات بسیاری رسیده در اینکه، رجوع کردن به کسی که صلاحیت حکم کردن را ندارد، مانند رجوع کردن به طاغوت است، و اگر به وسیله حکم او، مالی به دستش بیاید هر چند حق با او باشد، سحت است.