دین و آئین پیامبر (ص) در پیش از بعثت

قطعا این چنین نبوده که عبادات و طهارت پیامبر با آغاز وحی شروع شود بلکه پیش از آن نیز آن حضرت متعبد بوده بلکه به مقام نبوت رسیده بودند، با آغاز وحی آنچه به ایشان رسید رسالت بود نه نبوت. در مورد شریعت آن حضرت قبل از بعثت اختلاف نظر وجود دارد. برخی معتقدند ایشان پیش از بعثت نیز بردین خود یعنی اسلام می زیسته است. دسته دیگر اعتقاد دارند دین ایشان دین پیغمبران گذشته بوده و دسته سوم نیز شریعت ایشان را پیش از اسلام شریعت معینی نمی دانند بلکه قائل اند هر چه ثابت شده بود که از دین و شریعت است آن حضرت بدان عمل می فرموده. این گروههای سه گانه برای گفته های خود دلایلی آورده اند که علامه مجلسی (ره) فشرده مباحث آنها را در جلد 18، ص 271 از مجموعه بحارالانوار خود جمع کرده است. در بین اقوال مذکور از نظر ما قول اول قوت بیشتری دارد، چه اینکه هم در برخی از احادیث به این مطلب تصریح شده است و هم از نظر کلامی می توان آن را ثابت نمود.
1-اما آنچه که از احادیث در این مورد نقل شده؛ مضمونی به این شکل دارند: «انی کنت نبیا و آدم بین الروح والجسد»؛ «من نبی بودم در حالیکه آدم بین روح و جسم قرار داشت و خلقتش کامل نشده بود». علامه امینی این احادیث را به نقل از اهل سنت در الغدیر جلد 9- ص 287 آورده، علاقه مندان می توانند به آنجا مراجعه کنند.
2- و اما از راه علم کلام: از آنجا که طبق معتقدات دینی ما، آنچه برای انبیای گذشته ثابت بوده ،همگی برای پیامبر ما ثابت شده و هر کمالی که آنها داشتند نبی اکرم (ص) به وجه اکمل آن کمالات را داشته، لاجرم وقتی در قرآن به نبوت عیسی (ع) در گهواره (در سوره مریم آیه 30) و به اعطای حکمت در کودکی به یحیی (ع) (در سوره مریم آیه ی 12) اشاره می شود، باید بگوییم قطعا نبوت و حکمت از کودکی بلکه از بدو تولد برای نبی اکرم (ص) ثابت بوده پس ایشان پیش از بعثت نبی بوده اند اخباری هم که به ظهور معجزات هنگام میلادشان و سجده ایشان بلافاصله بعد از بیرون آمدن از رحم مادر و... دلالت دارند؛ آنچه گفته شد را تایید می کنند.

بررسی روایتی از مسند احمد:
در روایتی که «احمد» آورده چنین می خوانیم: زید بر پیامبر (ص) و سفیان ابن حرث که بر سر سفره ای نشسته بوده و غذا تناول می کردند، گذشت. آن دو او را به صرف غذا دعوت کردند، اما زید دعوت آنها را رد کرد و گفت: من از آنچه برای بتها قربانی کرده اید نمی خورم و تنها از آنچه با نام خدا ذبح گشته خواهم خورد. همانطور که ملاحظه کردید در این قبیل روایات خوردن گوشت قربانی شده برای غیر خدا به پیامبر نسبت داده شده در حالیکه زید ابن عمرو ابن نفیل از این عمل ناپسند پرهیز می کرده. از این بدتر آنکه در برخی نقل های دیگر از اهل سنت تبرک جستن به بت ها در اثر لمس آنها به پیامبراکرم (ص) نسبت داده شده وهتک حرمت ایشان به اعلا درجه رسیده است. لازمه قبول چنین سخنانی آن است که قائل شویم فهم امثال زید ابن عمرو ابن نفیل و طهارت آنها بیش از نبی بوده؛ و حال آنکه نبی اکرم (ص) اشرف مخلوقات و کامل ترین آنهاست چنان چه در حدیث آمده است: خداوند عقل را ده قسمت کرد، نه قسمت آنرا به پیامبر و خاندان او، (ص) و باقی را بین تمام خلائق تقسیم نمود. حال چگونه ممکن است پیامبر اکرم با آن کمالات و عقل و فهم و شعور چنین عمل قبیح و زشتی را که امثال زید ابن عمرو از آن بی زارند انجام دهد؟

عبادات پیامبر پیش از بعثت:
در نقلهای تاریخی نحوه عبادتهای ایشان این چنین نقل شده که به بالای کوه حرا رفته و در غاز حرا عبادت می نمودند و در هر سال به مدت یک ماه در غار حرا مشغول عبادت می شدند گاهی نیز بلکه بیشتر اوقات امام علی (ع) را نیز به همراه خود می بردند. ظاهرا پیش از ایشان عبدمناف، هاشم، عبدالمطلب، عبدالله، ابوطالب و سایر اجداد رسول اکرم (ص) نیز در غار حرا خدا را عبادت کرده و از این رو غار حرا غار مقدسی شمرده می شد و در این غار بود که حتی پیش از بعثت پیامبر صوت جبرئیل را می شنید و خواب صالحه می دید چرا که به مقام نبوت رسیده بود.

فرق نبی و رسول:
در فرق نبی و رسول گفته اند: نبی می بیند در خواب و می شوند صدا را ولی فرشته ای را معاینه نمی کند اما رسول ضمن آنکه در خواب می بیند و صدای ملک را می شنود، آن را به عیان هم می بیند. فرق دیگر رسول و نبی این است رسول کتاب دارد اما نبی نه. نبی قدرت درک حقایق را یافته اما مامور نشده این حقایق دین را به مردم منتقل کند اما رسول وظیفه ابلاغ این پیام ها را دارد پس پیامبر پیش از بعثت به نبوت رسیده بود اما به رسالت نه. با بعثت به رسالت نیز رسید.