حضرت یحیی علیه السلام

حضرت یحیی از پیامبران است که در دوران کودکی به مقام نبوت رسید. نام او در قرآن کریم، پنج مرتبه درسوره های آل عمران، انعام، مریم و انبیا آمده است. مادرش ایشاع خاله حضرت مریم (ع) و پدرش حضرت زکریا (ع) کفیل حضرت مریم بود. او معاصر حضرت عیسی (ع) و از پیروان او و به گفته بعضی، جانشین حضرت عیسی می باشد. تولد او به طور معجزه آسابود، زیرا سن پدر پیرش از 90 سال گذشته و مادرش هم پیر و نازا بود و هردو از فرزند دار شدن نا امید بودند، اما خداوند با دعای حضرت زکریا، یحیی را به آنها داد. نامش را خود خداوند گذاشت و تا قبل از او هیچ کسی چنین نامی نداشت. در همان کودکی، خداوند به او حکمت عطا کرد. یحیی از همان موقع، مشغول عبادت پروردگارش شد. دوران عمرش را به زهد و ترک لذت های دنیا و دوری از هواهای نفسانی گذراند، تا جایی که به همین علت با هیچ زنی ازدواج نکرد. لباسش پشمینه و ساده بود. نان جو می خورد. هیچ درهم و دیناری هم نیندوخت.
در حالات و فضائل او گفته اند که بسیار پرهیزکار بود و نسبت به پدر و مادرش زیاد نیکی می کرد. هیچوقت در مقابل خدا عصیان و نافرمانی نکرد. در میان قومش بزرگ و آقا و شریف بود، به طوری که مردم به او علاقه زیادی داشتند. دور او جمع می شدند و او مردم را موعظه و به تقوا و دوری از گناه، دعوت می کرد. او مورد مراجعه مردم بود و بین آنها قضاوت می کرد. حضرت یحیی چنانکه ذکر شد، به حضرت عیسی ایمان آورد و پیغمبری او را تصدیق کرد. وی از بندگان صالح خداوند بود. خداوند در سه جا از قرآن کریم برای او سلام و درود فرستاده است: روزی که به دنیا آمد و روزی که از دنیا می رود و روزی که زنده دوباره برانگیخته می شود. این سه روز، سخت ترین موقف هائی است که همه انسانها دارند.
شهادت او به دست یکی از پادشاهان بنی اسرائیل بود که به خاطر عشق به یک زن بدکاره و خبیث، که درخواست قتل یحیی را از پادشاه کرده بود، انجام شد. البته در بعضی از تواریخ هم نقل شده که پادشاه می خواست با دختر برادرش ازدواج کند، اما حضرت یحیی چون با این ازدواج بنابر آئین عیسای مسیح مخالفت کرد، آن زن کینه یحیی را به دل گرفت و از عموی خود درخواست کرد که باید یحیی را به قتل برسانی تا به وصال من برسی. آن پادشاه هوسباز هم دستور داد سر حضرت یحیی را از تن او جدا کردند و در طبقی گذاشتند و برای آن زن هدیه بردند.
روایت است که آسمان در شهادت دو نفر گریست: یکی برای یحیی پیغمبر و یکی برای امام حسین (ع). البته در معنای گریستن، تعابیر مختلفی است؛ یا کنایه از شدت و بزرگی مصیبت و یا اینکه اهل آسمانها گریه کردند. قبر این بزرگوار در مسجد جامع اموی در دمشق می باشد.

Sources

Keywords