ثواب روزه ماه شعبان

1- «عن أبی حمزة الثمالی عن أبی جعفر ع قال من صام شعبان کان له طهورا من کل زلة و وصمة و بادرة فقال أبو حمزة فقلت لأبی جعفر ع ما الوصمة قال الیمین فی المعصیة و النذر فی المعصیة قلت فما البادرة قال الیمین عند الغضب و التوبة منها و الندم علیها؛ ابوحمزه ثمالى، از امام باقر (ع) روایت کرده است که: هر کس در ماه شعبان روزه بگیرد، مایه پاکى او از هر لغزش و وصمه و بادره خواهد شد، راوى مى گوید: از حضرت پرسیدم: وصمه چیست؟ حضرت فرمود: سوگند و نذر در معصیت، عرض کردم: بادره چیست؟ حضرت فرمود: به هنگام خشم سوگند خوردن، و توبه از آن همان پشیمانى بر آن است».
2- «عن إسماعیل بن عبد الخالق قال جرى ذکر شعبان عند أبی عبد الله ع و صومه قال فقال إن فیه من الفضل کذا و کذا و فیه کذا و کذا حتى إن الرجل لیدخل فی الدم الحرام فیصوم شعبان فینفعه ذلک و یغفر له؛ اسماعیل بن عبدالخالق روایت کرده است که در محضر امام صادق (ع) از ماه شعبان و روزه گرفتن در آن سخن به میان آمد، آن حضرت فرمود: روزه گرفتن در آن ماه فضیلتش چنان و چنین است، حتى اگر شخصى مرتکب قتل حرامى شود و ماه شعبان را روزه بگیرد، این روزه گرفتن به حال او مفید است و آمرزیده خواهد شد».
3- «عن المفضل بن عمر عن أبی عبد الله ع قال صوم شعبان و شهر رمضان شهرین متتابعین توبة و الله من الله؛ مفضل بن عمر از امام صادق (ع) روایت کرده است که: به خدا سوگند که روزه ماه شعبان و ماه رمضان -دو ماه متوالى- همان توبه اى است که خداوند متعال پذیرفته باشد».
4- «عن عبدالله بن مرحوم الأزدی قال سمعت أبا عبد الله ع یقول من صام أول یوم من شعبان وجبت له الجنة و من صام یومین نظر الله إلیه فی کل یوم و لیلة فی دار الدنیا و دام نظره إلیه فی الجنة و من صام ثلاثة أیام زار الله فی عرشه من جنته کل یوم؛ عبدالله بن مرحوم ازدى نقل کرده است که از امام صادق (ع) شنیدم که مى فرمود: هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد، حتما بهشت بر او واجب مى شود؛ و هر کس دو روز (از ماه شعبان) را روزه بگیرد خداوند متعال در عالم دنیا در هر روز و هر شب به او نظر مى کند و نظر خداوند به او تا در بهشت نیز ادامه مى یابد؛ و هر کس سه روز روزه بگیرد هر روز از بهشت خدا را در عرشش زیارت مى کند».
5- «عن إسماعیل بن أبی زیاد عن أبی عبد الله ع قال قال رسول الله ص شعبان شهری و رمضان شهر الله و هو ربیع الفقراء و إنما جعل الأضحى لشبع مساکینکم من اللحم فأطعموهم؛ اسماعیل بن ابى زیاد از امام صادق (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: شعبان ماه من، و رمضان ماه خداوند و بمنزله بهار مستمندان است، و خداوند متعال عید قربان را فقط براى سیر کردن نیازمندان شما از گوشت قرار داد، پس آنها را اطعام کنید».
6- «عن أبی الصباح قال سمعت أبا عبد الله ع یقول صوم شعبان و رمضان و الله توبة من الله؛ ابوالصباح از امام صادق (ع) روایت کرده است: به خدا سوگند که روزه ماه شعبان و ماه رمضان بمنزله قبول توبه از طرف خداوند است».
7- «عن المفضل بن عمر عن أبی عبد الله ع قال کان أبی ع یفصل ما بین شعبان و شهر رمضان بیوم و کان علی بن الحسین ع یصل ما بینهما و یقول صوم شهرین متتابعین توبة من الله؛ مفضل بن عمر از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: پدرم (ع) بین روزه ماه شعبان و ماه رمضان یک روز فاصله مى انداخت، و حضرت امام زین العابدین (ع) آن دو ماه را به هم وصل مى کرد و مى فرمود: روزه دو ماه متوالى، به منزله توبه اى است که از طرف خداوند مورد قبول قرار گرفته است».
8- «عن عمرو بن خالد عن أبی جعفر ع قال کان رسول الله ص یصوم شعبان و شهر رمضان و ینهى الناس أن یصلوهما و کان یقول هما شهرا الله و هما کفارة لما قبلهما و ما بعدهما من الذنوب؛ عمروبن خالد، از امام باقر (ع) روایت کرده است: رسول خدا (ص) در ماه شعبان و ماه رمضان روزه مى گرفت و روزه این دو ماه را به یکدیگر وصل مى کرد و مردم را از اتصال روزه ماه شعبان به ماه رمضان نهى کرده مى فرمود: این دو ماه، دو ماه خدا است و کفاره گناهان گذشته و آینده است».
9- «عن حفص بن البختری عن أبی عبد الله ع قال کن نساء النبی ص إذا کان علیهن صیام أخرن ذلک إلى شعبان کراهیة أن یمنعن رسول الله ص حاجته و إذا کان شعبان صمن و صام معهن قال و کان رسول الله ص یقول شعبان شهری؛ حفص بن بخترى از امام صادق (ع) روایت کرده است که: زنان پیغمبر هرگاه روزه اى بر عهده داشتند، (اداى) آن را تا ماه شعبان به تأخیر مى انداختند، تا رعایت حال رسول خدا (ص) را کرده باشند؛ و چون ماه شعبان فرا مى رسید، روزه مى گرفتند و حضرت نیز همراه با آنان روزه مى گرفت. حضرت در ادامه سخنان خود فرمودند: رسول خدا (ص) مى فرمود: شعبان، ماه من است».
10- «عن سماعة بن مهران قال قلت لأبی عبد الله ع هل صام أحد من آبائک شعبان فقال خیر آبائی رسول الله ص صامه؛ سماعه بن مهران نقل مى کند که به امام صادق (ع) عرض کردم: آیا کسى از پدران شما ماه شعبان را روزه مى گرفت؟ فرمود: رسول خدا (ص) که بهترین پدران من است، در ماه شعبان روزه مى گرفت».
11- «عن یونس بن یعقوب قال سألت أبا عبد الله ع عن صوم شعبان- هل کان أحد من آبائک یصومه فقال خیر آبائی رسول الله ص و أکثر صیامه فی شعبان؛ یونس بن یعقوب روایت کرده است که از امام صادق (ع) پرسیدم: آیا کسى از پدران شما در ماه شعبان روزه مى گرفت؟ حضرت فرمود: بهترین پدرانم که رسول خدا (ص) بود روزه هاى خود را بیشتر در ماه شعبان قرار مى داد».
12- «عن زید بن أسلم قال سئل رسول الله ص عن صوم رجب فقال أین أنتم عن شعبان؛ زیدبن اسلم روایت کرده است که از پیامبر خدا (ص) در مورد روزه ماه رجب پرسیدند، حضرت فرمود: چرا از (روزه) ماه شعبان غافلید؟!».
13- «أسامة بن زید قال کان رسول الله ص یصوم الأیام حتى یقال لا یفطر و یفطر حتى یقال لا یصوم قلت رأیته یصوم من شهر ما لا یصوم من شی ء من الشهور قال نعم قلت أی الشهور قال شعبان هو شهر یغفل الناس عنه بین رجب و رمضان و هو شهر ترفع فیه الأعمال إلى رب العالمین فأحب أن یرفع عملی و أنا صائم؛ اسامه بن زید روایت کرده است که: رسول خدا (ص) آنقدر پى در پى روزه مى گرفت تا جایى که گفته مى شد: رسول خدا (ص) افطار نخواهد کرد، و آنقدر افطار مى کرد تا جایى که گفته مى شد: رسول خدا (ص) روزه نخواهد گرفت. راوى مى گوید: از اسامه بن زید سؤال کردم: آیا متوجه شدى که رسول خدا (ص) در چه ماهى از ماههاى سال بیشتر روزه مى گرفت؟ گفت: آرى، گفتم: کدام ماه؟ گفت: شعبان، ماهى که در بین رجب و رمضان قرار دارد، و مردم از (فضیلت) آن غافلند، و آن ماهى است که اعمال در آن ماه بسوى پروردگار جهانیان بالا مى رود، و من دوست دارم در حالى که روزه هستم، عمل من به (عالم) بالا برود».
14- «عن أنس قال سئل رسول الله ص أی الصیام أفضل قال شعبان تعظیما لرمضان؛ از انس بن مالک روایت شده است که از رسول خدا (ص) پرسیدند: کدام یک از روزه ها بهتر است؟ فرمود: ماه شعبان به نیت بزرگداشت ماه رمضان».
15- «عن أم سلمة عن أبی سلمة أن النبی ص لم یکن یصوم من السنة شهرا تاما إلا شعبان یصل به رمضان؛ ام سلمه روایت کرده است که رسول خدا (ص) در هیچ ماهى تا پایان ماه روزه نمى گرفت مگر ماه شعبان که آن را به ماه رمضان متصل مى کرد».
16- ابن عباس روایت کرده است که رسول خدا (ص) در حالى که یارانش از فضیلت ماه شعبان سخن مى گفتند فرمود: ماه شریفى است، و آن ماه من است، و فرشتگانى که حامل عرشند آن را بزرگ مى دارند و حقش را مى شناسند، و آن ماهى است که در آن روزیهاى مؤمنان به خاطر ماه رمضان افزون مى شوند، و بهشت، زینت و آراسته مى گردد، و به این جهت نامش را شعبان گذاشتند که روزیهاى مؤمنان در آن تقسیم مى شود، و آن، ماه عمل است، و در آن هر حسنه اى هفتاد برابر مى شود، و سیئه (از نامه اعمال) پاک و گناهان آمرزیده مى گردد، و عمل نیک، مورد قبول قرار مى گیرد. پروردگار با عظمت در آن ماه به بندگانش مباهات مى کند و از عرش خویش به روزه داران و عبادت کنندگان خود نظرى مى افکند، و در برابر حاملان عرش خود به آنها مباهات مى کند. در این هنگام، حضرت على بن ابیطالب (ع) از جا برخاست و عرض کرد: پدر و مادرم بفدایت اى رسول خدا! فضایل این ماه را بیشتر بیان کنید، تا میل به روزه گرفتن و عبادت کردن در این ماه، در ما افزون شود، و به تهجد و شب زنده دارى بپردازیم. رسول خدا (ص) فرمود: هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد خداوند براى او هفتاد حسنه مى نویسد، و هر حسنه اى برابر با (ثواب) یک سال عبادت است. و هر کس دو روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، گناهانى که باعث نابودى اویند، آمرزیده مى شوند. و هر کس سه روز در ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه در بهشت از در و یاقوت براى او بالا برده خواهد شد. و هر کس چهار روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، در روزى او گشایش حاصل مى شود.
و هر کس پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند محبت او را در دلهاى مردم قرار مى دهد. و هر کس شش روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مى سازد. و هر کس هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابلیس و دستیارانش و وسوسه ها و اشارات وسوسه انگیز وى در امان مى ماند. و هر کس هشت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد از دنیا رحلت نمى کند مگر آنکه از آب حوضهاى قدس سیراب شود. و هر کس نه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد منکر و نکیر به هنگام سؤال، با وى مهربان و با عطوفت خواهند بود. و هر کس ده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند قبر او را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مى دهد. و هر کس یازده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، یازده مناره از نور بر فراز قبرش نصب مى شود. و هر کس دوازده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار فرشته هر روز او را در قبرش زیارت مى کنند تا زمانى که در صور بدمند. و هر کس سیزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، فرشتگان هفت آسمان براى او طلب آمرزش مى کنند. و هر کس چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد به چهار پایان و درندگان حتى ماهیان دریاها الهام مى شود که براى او طلب آمرزش کنند. و هر کس پانزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، پروردگار عزیز و مقتدر او را مورد خطاب قرار مى دهد که: به عزتم قسم که تو را در آتش نمى سوزانم. و هر کس شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد دریاى آتش براى او خاموش مى شود. و هر کس هفده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، تمام درهاى آتش به روى او بسته خواهد شد. و هر کس هجده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، (در آخرت) تمام درهاى بهشت به روى او باز مى گردد. و هر کس نوزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار قصر از در و یاقوت در بهشت به وى عطا مى شود.
و هر کس بیست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار از حوریان بهشتى را به همسرى او درآورند. و هر کس بیست و یک روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، فرشتگان به وى خوش آمد مى گویند و بالهاى خویش را بر بدن او مى سایند. و هر کس بیست و دو روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار جامه از سندس و استبرق بر او مى پوشانند. و هر کس بیست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به هنگام بیرون آمدن از قبر، مرکبى از نور براى او آماده مى کنند، و او بر آن مرکب نور سوار مى شود و بسوى بهشت به پرواز در مى آید. و هر کس بیست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، اختیار شفاعت هفتاد هزار نفر از اهل توحید به او کرامت مى شود. و هر کس بیست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، امان بیزارى از نفاق به او داده مى شود. و هر کس بیست و شش روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند جواز عبور از صراط را به او عنایت مى فرماید. و هر کس بیست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند برات رهائى او را از آتش جهنم صادر مى کند. و هر کس بیست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، چهره اى نورانى و شاد پیدا مى کند. و هر کس بیست و نه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، (مقام و منزلت ناشى از) خشنودى پروردگار بزرگ را که بزرگترین پاداشهاست به دست مى آورد. و هر کس سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئیل او را از پیشگاه عرش مورد خطاب قرار مى دهد که: اى مرد! عمل خود را از سر گیر، و از نو شروع به کار کن، زیرا گناهان گذشته تو همه آمرزیده شد، و این گفته پروردگار عالمیان است که: اگر گناهان تو به شماره ستارگان آسمان و قطره هاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شنهاى بیابان و به شماره روزهاى دنیا باشد، من همه آنها را آمرزیدم، و انجام این کار در ازاى روزه دارى تو در ماه شعبان از براى خداوند گران نیست. ابن عباس مى گوید که: این ثواب روزه دارى در ماه شعبان است.