عروة بن یحیی

«عروة بن یحیى» معروف به «دهقان» در آغاز مردى درستکار و از یاران امام هادى (ع) و امام حسن عسکرى (ع) بود. او از سوى امام عسکرى (ع) سمت وکالت داشت ولى چون اموال زیادى را از آن حضرت در دست داشت، با آن حضرت مخالفت کرد و آن اموال را برای خود برمی داشت. به همین دلیل منحرف شد و احادیث دروغین را به آن دو بزرگوار نسبت می داد که از جانب امام عسکرى (ع) توقیعى در لعن او صادر شد.

خیانت در امانت امام (ع)
امام حسن عسکری (ع) خزانه اى داشت که در دست ابوعلى بن راشد بود. بعد از اینکه این خزانه را به عروة سپردند، مقدارى از آن را برداشت و باقى را آتش زد، تا امام را خشمگین کند. حضرت هم او را لعنت کرد و از او بیزارى جست و نفرینش کرد. عروة شب را به صبح نرسانده بود که دعاى امام (ع) به اجابت رسید و او به درک واصل شد.
پس از آن حضرت فرمود: «شب را با خدایم خلوت کردم و از او مرگ عروة (لعنة الله) را خواستم. هنوز سپیده ندمیده بود و آتش خاموش نشده بود که خداوند عروة را هلاک کرد.»