اصالت های سه گانه قرآن

مطالعه پیرامون قرآن ما را با «اصالت های سه گانه» این کتاب آشنا می کند.
اولین اصالت قرآن، اصالت انتصاب است. یعنی اینکه بدون شبهه و بدون آنکه نیازی به پی جویی نسخه های قدیمی باشد، روشن است که آنچه امروز به نام قرآن مجید تلاوت می شود عین همان کتابی است که آورنده آن حضرت محمدبن عبدالله (ص) به جهان عرضه کرده است.
اصالت دوم؛ اصالت مطالب است. به این معنی که معارف قرآن التقاطی و اقتباسی نیست، بلکه ابتکاری است. تحقیق در این زمینه وظیفه شناخت تحلیلی است.
اصالت سوم؛ اصالت الهی قرآن است. یعنی اینکه این معارف از افق ماوراء ذهن و فکر حضرت رسول به ایشان افاضه شده است و ایشان صرفا حامل این وحی و این پیام بوده اند و این نتیجه ای است که از شناخت ریشه ای قرآن به دست می آید.
اگر در شناخت تحلیلی قرآن بتوانیم حق مطلب را ادا کنیم و از عهده آن به خوبی بیرون بیاییم و با معارف قرآنی آشنایی کافی پیدا کنیم در آن صورت به اصالتی می رسیم که عمده ترین اصالت های قرآن است و آن عبارت است از اصالت الهی یعنی معجزه بودن قرآن.