سوره مائده آیه 57: «ای کسانی که ایمان آورده اید افرادی از اهل کتاب که آیین شما زا به باد استهزاء و بازی می گیرند و مشرکان را ولی خود انتخاب نکنید و از خدا بپرهیزید اگر ایمان دارید.»
پیام آیه:
1- بیش تر این چنین است که تا انسان حریم خویش را مورد تجاوز قرار ندهد، کسی جرأت نمی کند نسبت به آن نظر سوئی داشته باشد. حریم ایمان و پاسداری از دین و آئین نیز اینگونه است که اگر انسان یا ایمان خود مراقب باشد، که زمینه نفوذ بدخواهان و دشمنان را در آئین خویش فراهم نسازد بهانه و فرصتی برای آنان وجود نخواهد داشت که قصد تعرضی داشته باشند.
2- گاهی ارتباط انسان با کسی است که مشی زندگی او را در موضوعات جزئی و غیرقابل ارزش قبول ندارد و انسان را به واسطه انتخاب هایی که در زمینه های جزئی دارد مورد انتقاد و استهزاء قرار می دهد، چنین ارتباطی هر چند نابخردانه و غیر طبیعی است اما مشکل ساز و بحران آفرین نیست ولی ارتباط با کسی که دین و آیین و ایمان و باور و اعتقاد قلبی انسان را نه تنها نمی پذیرد و بلکه مسخره می کند، طبیعی است که ارتباط با چنین کسی آن هم در سطح ارتباط صمیمی بر محور اعتماد کاری سفیهانه و غیر معقول است زیرا ایمان و دین برای مؤمن پایه و اساس همه چیز است و مسائل دیگر رو بناست.
اگر قرار باشد مقدس ترین و اصلی ترین پایه و رکن زندگی مؤمن که ایمان است مورد استهزاء واقع شود و در این شرایط باز هم انسان مؤمن ارتباط صمیمی و اعتمادآلود خود را عمیقانه با چنین کسی پایه ریزی کند و تداوم بخشد، نشان دهنده ضعف ایمان یا بی توجهی در گرایش ها و دوستی ها و یا عدم رسوخ حقیقت ایمان در جان اوست.
3- اینکه قرآن کریم در پایان آیه مجدداً تأکید می کند که اگر ایمان دارید از این ارتباطات و دوستی ها و صمیمیت ها دست بر دارید نشان می دهد که شرط اصلی ایمان کنترل روابط و جهت دادن به آنهاست.
4- اگر مؤمن با ایمان و آیین خویش پیمان دوستی ریخته است باید بر سر پیمان الهی اش بماند و با هیچ توجیه و بهانه ای حریم این پیمان مقدس را با ورود بیگانگان و بدخواهان و دشمنان مورد تعرض قرار ندهد چرا که شرط تقوا است و نشانه پای بندی به ایمان.
جمع بندی پیام ها:
این است که یا مؤمن نباید قرار داد قلبی و باطنی با ایمان به خدا را امضاء کند و آن را بپذیرد و یا اگر پذیرفت و اعلان پذیرش و آمادگی کرد باید در برابر تمامی تعهدات آن تسلیم و نسبت به اعمال آنها وفادار باشد.