منظور از نور و ظلمت درباره انسان

در قرآن کریم می بینیم آیاتی را که همه ارائه صحنه های مختلف نور و ظلمت است و البته ظلمت چیزی نیست جز همان بهره نگرفتن از نور، و فقط در مورد انسان هایی صادق است که از یکی از پرتوهایی که خدای متعال فرستاده است و انسان موظف و مکلف است که خود را به آن پرتو روشن کند (استفاده نکند.) ظلمت از آنجا پیدا می شود، یعنی انسان مکلف و موظف است که از پرتو نور وحی و نبوت، با کمک از نور فطرت خودش بهره گیری کند، و وقتی از این نورها استفاده نکند آنگاه انسان در ظلمت قرار می گیرد و نور خدا سراسر هستی را فرا گرفته است: «الله نور السموات و الارض» سراسر هستی روشن به نور خداست و سراسر هستی آگاه از وجود خداوند است (چون در روشنایی است نه در تاریکی) و شناسای خالق و باری خودش است.