ظهور اسم «الممیت» و «المحیی» در انبیاء، ائمه و اولیاء الهی

آیات قرآن صراحت دارد بر آنکه حضرت عیسی (ع) مرده را زنده میکرد و کور مادرزاد را بینا مینمود و مرض پیسی را شفا میداد؛ «و أبری الاکمه و الابرص و أحیی الموتی بإذن الله؛ و به اذن خدا کور مادرزاد و پیس را شفا می دهم و مردگان را زنده می کنم» (آل عمران/49) چون آن حضرت مانند اسرافیل که مظهر اسم المحیی است و به بدنها جان میدمد، مظهر این اسم حضرت پروردگار بوده است و حضرت موسی (ع) که عصای خود را انداخت و اژدها شد مظهر همین اسم بوده است.
و از پیامبر اکرم (ص) و امام علی (ع) و بعضی از ائمه علیهم السلام که در اخبار، روایت زنده کردن مردگان آمده است از همین قبیل است و زنده شدن مرغان از فراز کوهها به دعای حضرت ابراهیم (ع) از همین قبیل بوده است. و می توان گفت که اشاره امام رضا (ع) به آن نقش شیر در روی پرده در مجلس مأمون و زنده شدن آن و پاره کردن و خوردن آن شخص مسخره از قبیل اسم المحیی و الممیت بوده است. و این مسأله بسیار شایان دقت است، و نظیر این معجزه از امام کاظم (ع) وارد شده است.