عبدالرحمن ابن عوف

عبدالرحمن ابن عوف یکی از بزرگان صحابه پیامبر اکرم (ص) و هشتمین کسی است که اسلام آورد. وی سال 21 پیش از بعثت رسول خدا به دنیا آمد. نامش در جاهلیت "عبد عمرو" بود که پیامبر آنرا به عبدالرحمن تغییر داد. عبدالرحمن از قبیله بنی زهره، پسر عموی سعد بن ابی وقاص و داماد عثمان می باشد. وی از نخستین مهاجران بوده و در بیشتر جنگها همراه پیامبر شرکت داشت. پس از رحلت رسول خدا، عبدالرحمن با چند تن دیگر از مهاجران در شورای سقیفه بنی ساعده حاضر شد و از بیعت، با ابوبکر جانبداری کرد. وی از هواداران ابوبکر و عمر ابن خطاب بود.
هنگامی که خلیفه دوم (عمر) ضربت خورد، اعضای شورای شش نفره را تعیین کرد و گفت: اگر سه نفر با یکی و سه نفر دیگری با شخص دیگر بودند، سه نفری را انتخاب کنید که عبدالرحمن بن عوف با آنهاست. دو نامزد اصلی در جریان تعیین خلیفه، امام علی (ع) و عثمان بن عفان بودند. عبدالرحمن سپردن خلافت به امام علی را مشروط به عمل به کتاب خدا، سنت رسول و سیره ابوبکر و عمر نمود که امام شرط سیره ابوبکر و عمر را نپذیرفت. در عوض، عثمان آنرا پذیرفت و عبدالرحمن با او بیعت کرد و بدین ترتیب عثمان خلیفه مسلمین گردید. امام علی سپس به عبدالرحمن فرمود: تو عثمان را برگزیدی تا خلافت را پس از خود به تو بازگرداند. دنیا را به کامش کردی. این نخستین روزی نیست که شما بر ضد ما به پشتگرمی یکدیگر برخاسته اید. (فصبر جمیل والله المستعان؛ پس اینک صبری نیکو بهتر است از خداوند یاری می خواهم). سپس حضرت از خداوند خواست تا میان آن دو دشمنی پدید آورد.
در دوران اولیه خلافت عثمان، عبدالرحمن به خوبی از عطایای او بهره مند بود که به نحوی که عثمان در حدود 2/560/000 دینار به وی بخشید. اما در اواخر عمر بر سر مسائلی از جمله مسئله خلافت عبدالرحمن پس از عثمان، بین آندو اختلاف و دشمنی پدید آمد. عبدالرحمن عهد کرد که هرگز با او سخن نگوید. پس از مدتی عبدالرحمن بیمار شد و عثمان به عیادتش رفت، اما او رو به سوی دیوار کرد و با وی سخن نگفت. او در سال 32 هـ. ق در زمان خلافت عثمان در مدینه درگذشت. وی یکی از ثروتمندان بازرگانان قریش بود و پس از خود ثروتی بی شمار باقی گذارد. هزار شتر، صد اسب، ده هزار گوسفند و زمینهای کشاورزی. هریک از چهار زن او به مقدار 84 هزار درهم ارث بردند. از او در کتب صحاح تسنن 65 حدیث روایت شده است.