تعابیر قیامت در قرآن

قرآن کریم در مورد عالم قیامت تعبیرات مختلفی دارد و هر تعبیری بابی از معرفت است، یکی از آنها «الیوم الاخر» است. قرآن کریم با این تعبیر خود دو نکته را برای ما یادآوری می کند:
الف- اینکه حیات انسان بلکه دوره جهان، مجموعا به دو دوره تقسیم می شود و هر دوره را به عنوان یک "روز" باید شناخت: یکی روز و دوره ای که اول و ابتداست و پایان می پذیرد (دوره دنیا)، دیگر روز و دوره ای که آخر است و پایان ناپذیر است (دوره آخرت)، همچنان که در برخی تعبیرات دیگر قرآن، از حیات دنیوی به "اولی" و از حیات اخروی به "آخرت" یاد شده است «و ان لنا للاخرة و الاولی» (لیل/ 13)، «و للاخرة خیر لک من الاولی» (ضحی/ 4)
ب- دیگر اینکه هم اکنون که دوره اول و نخستین حیات را طی می کنیم و به دوره دوم و روز دوم نرسیده ایم و از ما پنهان است، سعادت ما در این روز و آن روز به این است که به آن دوره و آن روز "ایمان" پیدا کنیم. سعادت ما در این روز از آن جهت بسته به این ایمان است که ما را متوجه عکس العمل اعمال ما می کند و می فهمیم که اعمال و رفتار ما از کوچک ترین اندیشه ها و گفتارها و کردارها و خلق و خوی ها گرفته تا بزرگترین آنها مانند خود ما روز اول و روز آخر دارند. چنین نیست که در روز اول پایان یابند و معدوم گردند، بلکه باقی می مانند و در روزی دیگر به حساب آنها رسیدگی می شود.
پس کوشش کنیم که خود را و اعمال و نیات خود را نیکو سازیم و از اندیشه ها و کارهای بد پرهیز نماییم و به این ترتیب همواره در راه نیکی و نیک خویی و نیک رفتاری گام برداریم و اما سعادت ما در آن روز از آن جهت بسته به این ایمان است که -چنان که بعدا خواهیم گفت- مایه حیات سعادت آمیز یا شقاوت آلود انسان در آن جهان اعمال و رفتار او در این جهان است. این است که قرآن کریم، ایمان به آخرت یا روز آخر را برای سعادت بشر یک امر حتمی و لازم می شمارد.