شیاطین انس از نظر قرآن

سؤال: «من الجنة و الناس» چگونه تفسیر می شود؟
«من الجنة و الناس» را دو جور تفسیر کرده اند. «قل اعوذ برب الناس. ملک الناس اله الناس. من شرالوسواس الخناس. الذی یوسوس فی صدور الناس. من الجنة و الناس»؛ «بگو پناه می برم به پروردگار مردم، به فرمانروای مردم، به معبود مردم، از شر وسوسه گر پنهان شونده (و باز گردنده)، آن که در سینه های مردم وسوسه می کند، از جن و آدمیان» (ناس/6-1). از شر وسواس های خناس ها (وسواس ها یعنی وسوسه گرها، خناس یعنی آن وسوسه گری که می آید وسوسه می کند، بعد می رود پنهان می شود، دو مرتبه ظاهر می شود و باز پنهان می شود) که در سینه ها و دل های مردم وسوسه می کند، از جن و از مردم.
«من الجنة و الناس» عطف بیان چیست؟ می گویند عطف بیان به همان وسواس خناس است، یعنی ما دو جور وسوسه گر داریم، یک وسوسه گر پنهان و یک وسوسه گر آشکار. وسوسه گر آشکار انسان های وسوسه گر هستند که اینها شیاطین الانس اند. قرآن بعضی از انسان ها را شیطان می نامد: «شیاطین الانس و الجن» (انعام/112) شیطان های انسی و شیطان های جنی. شیطان یک معنای اعمی است که به هر وسوسه گری حتی به انسان، شیطان گفته می شود.