امیرابراهیم سیمجور

امیرابراهیم سیمجور، از امیران خراسان و حاکم قهستان در عهد سامانی. پدرش ابی عمران سیمجور دواتی که یکی از غلام های ترک نژاد امیراسماعیل سامانی است که در خدمت او، ترقی کرد و بعد سر سلسله سیمجوریان شد و امیرابراهیم، اولین فرزند اوست که حاکم عصر سامانی است. امیرابراهیم سیمجور، مردی دانشمند و ادیب بود. گر چه از دوران اولیه زندگی اش، اطلاعی نداریم ولی اینقدر میدانیم که در محضر "ابوبکر محمدبن اسحاق بن خزیمه" و "ابوالعباس محمدسراج" و "محمدبن حریث انصاری" و "ابوقریش محمدبن جمعه قهستانی" حدیث آموخته است.
او بعد از پدرش حاکم موروثی سیمجوریان در ناحیه قهستان شد و در زمان دو تن از پادشاهان سامانی یعنی "نصربن احمد" و "نوح بن نصر" غیر از حکومت قهستان، مدتی بر شهرهای هرات، نیشابور، گرگان، بخارا و مرو، فرمانروایی کرد. حدود سال 324 هـ ق، به دستور "نصربن احمد" پادشاه سامانی برای سرکوب "ابوعلی محمدبن الیاس" حاکم کرمان به کرمان رفت و او را محاصره کرد ولی چون متوجه حمله "معزالدوله احمدبن بویه" شد، کرمان را رها کرد و به خراسان برگشت. در سال 328 هـ ق، مخالفان "نصربن احمد" در گرگان شورش کردند و "ابوعلی چغانی" فرمانده لشگر خراسان، آنها را سرکوب و از گرگان بیرون کرد و ابراهیم سیمجور را حاکم گرگان کرد.
در سال 333 هـ ق،‌ " نوح فرزند نصر " پادشاه بعدی که از " ابوعلی چغانی " ناراضی بود، او را از حکومت نیشابور برکنار کرد و ابراهیم سیمجور را حاکم نیشابور نمود. ابوعلی با نوح سامانی سر ناسازگاری گذاشت و با او مقابله کرد و ظاهرا او را شکست داد، ابراهیم با آمدن ابوعلی چغانی به نیشابور، نزد نوح سامانی در مرو رفت. بعضی از مورخین گویند که او اسیر شد و به دست ابراهیم بن احمد، به بخارا برده شد ولی بعضی مورخین، اسیری او را تأیید نکرده اند. بهر صورت در شهر بخارا، بعد از مدتی در نتیجه بروز اختلاف نظر و بدگمانی میان ابراهیم بن احمد و ابوعلی چغانی، ابراهیم سیمجور آزاد شد. او در شوال سال 336 هـ ق در گذشت.