تفاوت نظر شیعه با اهل سنت در مورد امامت

در میان شیعیان مسئله امامت اهمیت فوق العاده ای دارد و در میان سایر فرق اسلامی آنقدر برای این مسئله اهمیت قائل نیستند. سر مطلب اینست که مفهوم امامت در نزد شیعه با مفهوم امامت در نزد سایر فرق اسلامی متفاوت است. البته جهات مشترکی در کار هست ولی یک جهات اختصاصی هم در معتقدات شیعه در باب امامت هست که به همین جهت مسئله امامت اهمیت فوق العاده ای پیدا می کند.
مثلا ما شیعیان وقتی که می خواهیم اصول دین را بر طبق مذهب شیعه بیان بکنیم می گوئیم اصول دین، توحید است و نبوت و عدل و امامت و معاد. امامت را جزء اصول دین می شماریم. اهل تسنن هم قائل به نوعی امامت هستند و اساسا منکر امامت به یک معنا نیستند، امامت را به شکل دیگری قائلند ولی به آن شکلی که قائل هستند، از نظر آنها جزء اصول دین نیست بلکه جزء فروع دین است. بالاخره ما در مسئله امامت با اهل سنت اختلاف داریم: آنها قائل به نوعی امامتند و ما قائل به نوعی دیگر. چطور شده است که شیعه امامت را جزء اصول دین می شمارد ولی اهل تسنن از فروع دین می شمارند؟ علتش این است که: مفهوم امامت در شیعه با آنچه که در اهل تسنن هست، متفاوت است.
اساس فکر شیعه در مسئله امامت با فکر اهل تسنن مختلف است و این دو فکر از ریشه با یکدیگر اختلاف دارند. لهذا به این صورت درباره این مسئله بحث کردن که ما قائل به امامتیم، آنها هم قائل به امامت، ولی شرایط امامت از نظر ما و آنها متفاوت است، اساسا درست نیست. چون آن چیزی که شیعه به نام امامت معتقد است، غیر از آن چیزی است که آنها به نام امامت معتقدند. کما اینکه مسئله ای که به این شکل طرح می شود که آیا امامت به نص است یا به شورا یعنی آیا امام را پیغمبر باید تعیین کرده باشد یا مردم باید او را انتخاب بکنند نیز به این صورت صحیح نیست. زیرا آنچه شیعه در باب امامت می گوید و می گوید به نص است، غیر از آن چیزی است که اهل تسنن می گویند و می گویند به شور است. نه اینکه درباره یک چیز بحث می کنند و یکی می گوید آن چیز به نص است و دیگری می گوید همان چیز به شور است. در واقع باید چنین گفت که در نظر شیعه مسئله ای به نام امامت مطرح است که اهل تسنن از اساس آنرا قبول ندارند نه اینکه در شرائطش با آنها اختلاف دارند. درست مثل مسئله نبوت است در مقابل منکرین نبوت.
شیعه امامت را در سطحی آنچنان بالا می برد که قهرا اگر کسی آن فرضیه را پیش بکشد و قبول کند، نمی تواند قبول نکند که امام باید از طرف خدا تعیین شده باشد. همینطور که در نبوت هیچگاه نمی گویند مردم بنشینند و نبی انتخاب کنند، قهرا در مورد امام در آن سطحی که شیعه می گوید نیز جای این حرف نیست که مردم بنشینند و چنان شخصی را انتخاب کنند.

منـابـع

کلیــد واژه هــا