حضرت ایوب علیه السلام

ایوب یکی ازانبیاء الهی است که در قرآن نام او در سوره های نساء، انعام، انبیاء، ص، برده شده و به عنوان نمونه فضیلت و صبر از او یاد شده است. پدرش (افرص بن رازح) از فرزندان اسحاق پسر حضرت ابراهیم و مادرش دختر حضرت لوط پیغمبر و همسر او "رحمه" دختر حضرت یوسف یا یعقوب بوده است. او مردی خوش سیما، خوش اخلاق و بسیار پرهیزکار و بخشنده بود. از پیامبرانی بود که خداوند اموال زیاد و فرزندان برومندی به او داد و سالها از سلامتی و ثروت بیشماری بهره مند بود. او کم کم با گرفتاری ها و رنج و درد و ناداری و فقر، روبرو شد و خداوند این نعمتها را از او گرفت تا او را آزمایش کند. از طرفی شیطان دائما او را وسوسه می کرد تا او به واسطه این نعمات از دست رفته، ناسپاسی کند و او را فریب می داد تا از یاد خدا غافل شود. اما این پیامبر بزرگ به طور دائم، با دلی سرشار از عشق و شور معنوی، پروردگارش را می خواند و می گفت: خدایا شیطان مرا به وسوسه گرفتار کرده و به رنج و عذاب افکنده، خدایا به جز تو فریاد رسی ندارم و تو ارحم الراحمینی.
اینطور که نقل شده است، این سختیها و مشقات حضرت ایوب که از همه طرف به او روی آورده بود، سالها طول کشید، همه از اطراف او متفرق شدند و تنها همسرش او را ترک نکرد و در خدمت او بود. البته بنا بر آنچه در تفاسیر آمده، ایوب در دوران بیماریش از همسر خود تخلفی دید و سوگند خورد که اگر بهبود یافت او را چند ضربه بزند و خدا پس از بهبودی به او اجازه داد با دسته ای از گیاه او را یک مرتبه بزند، تا سوگندش شکسته نشده و در عین حال، تخفیفی برای همسرش باشد. به هر حال این مرد الهی دائما شکرگزار و سپاسگزار و به تعبیر قرآن «اواب» بود و هیچگاه اعتراض نکرد و از خدا، فقط طلب کمک می کرد لذا خداوند پس از این آزمایش بزرگ همه اموال و فرزندانش را به او برگرداند و بلکه بیشتر از آنچه قبل از این آزمایش داشت، به او عنایت کرد، دعایش را مستجاب و سلامتیش را به او داد.
البته در مورد بازگرداندن فرزندانش دو تفسیر وارد شده، یکی اینکه فرزندانش در دوران بیماری او متفرق شده بودند که پس از بهبودی او برگشتند و ایوب، از طریق آنان، فرزندانی برابر فرزندان خود پیدا کرد. احتمال دیگر اینکه فرزندان او مرده بودند و خدا پس از بهبودیش، آنان را بار دیگر حیات داد و معادل آنان، فرزندان جدیدی به او داد. اما درباره کیفیت رفع بلا از ایوب، آیات قرآن بیانگر این است که: در آن زمان که ایوب دوره امتحان خود را با صبر و قوت ایمان و ایستادگی در برابر وسوسه های شیطان به پایان رساند، پروردگار دعایش را اجابت نموده و به سوی او وحی فرستاد که پای خود را بر زمین بکوب تا چشمه ای سرد و گوارا بجوشد، سپس از آن چشمه بیاشام و بدنت را در آن شستشو بده تا سلامتی تو برگردد. ایوب به فرمان خدا عمل کرد، ناگهان زخمهایش التیام یافت و اثری از بیماری در او نماند. عمر حضرت ایوب، قبل از رسیدن بلا، 73 سال بود که خداوند همانند آن 73 سال دیگر، بر عمر او اضافه کرد. آنچه مسلم است او در سرزمین "عوض" زندگی می کرده و آرامگاه او در قله کوه "حجاف" درحدود یمن به فاصله هشتاد میل از شهر "عدن" می باشد. درود خدا بر او باد.

منـابـع

کلیــد واژه هــا