فرازهایی از خطبه غدیر در بیان ولایت امام علی(ع)
فارسی 2284 نمایش |در آیه 67 سوره مبارکه آیه تبلیغ، خداوند خطاب به پیامبر اکرم (ص) در مقام ولایت امام علی (ع) می فرماید: «یا أیها الرسول بلغ ما أ نزل إلیک من ربک و إن لم تفعل فما بلعت رسالته». خطاب ای رسول، نشان می دهد مطلبی که باید بگوید ناخوشایند عده ای می باشد و ممکن است از ناحیه ی آنان مورد اعتراض قرار بگیرد و لذا خدا می فرماید تو رسول و فرستاده ی من هستی و در این مطلب جز ابلاغ رسالت دخالتی نداری که مورد اعتراض قرار گیری. حرف از من است و به تو ارتباطی ندارد. «ای رسول آن چه خدایت به تو گفته است به مردم بگو...»، «... اگر این مطلب را به مردم نگویی؛ اصلا ما تو را به رسالت از قبل خود نمی شناسیم و در ردیف رسولان خود قرارت نمی دهیم.»، «.....و الله یعصمک من الناس...»، «خدا تو را از گزند مردم حفظ می کند...».
از نظر روایات مربوط به تفسیر این آیه، بهترین بیان رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در خطبه ی غدیریه است. اگر چه آن خطبه مفصل است اما چند جمله از جملات الهام بخش آن خطابه ی نورانی را می خوانیم. رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم پس از ذکر مطالبی با اشاره به همین آیه ی تبلیغ فرمود:
«معاشر الناس ما قصرت فی تبلیغ ما انزل الله تعالی الی»، «ای گروه های مردم! من هیچ کوتاهی در رساندن پیام خدا نداشته ام.»
«و انا مبین لکم سبب نزول هذه الایه»، «حالا من به شما می گویم که علت نزول این آیه در مقام تهدید من چه بوده است.»
«ان جبرئیل علیه السلام هبط الی مرارا ثلاثا یأ مرنی عن ربی»، «سه بار جبرئیل از جانب خدا برمن فرود آمده و از سوی خدا به من امر کرده است.»
«ان اقوم فی هذا المشهد فـــا علم کل ابیض و اسود»، «که در این محضر عموم به پا خیزم و به سپید و سیاه آگاهی دهم.»
«ان علی بن ابیطالب اخی و وصیی و خلیفتی و الامام من بعدی»، «علی بن ابن طالب برادر من و وصی و خلیفه و جانشین من و امام پس از من است.»
«و هو و لیکم من بعد الله و رسوله»، «او ولی شما بعد از خدا و رسول خداست.»
«و سألت جبرئیل ان یستعفی لی عن تبلیغ ذلک الیکم»، «من از جبرئیل خواستم که از خداوند تقاضای معافیت من از این مأموریت را بنماید.»
«لعلمی بقله المتقین»، «چون می دانستم که میان شما افراد متقی کم هستند»!
«و کثرة المنافقین»، «منافقان زیادند».
«و ادغال الاثمین و ختل المستهزئین بالاسلام»، «مفسده جویی گنهکاران و نیرنگ بازی آنان که اسلام را به تمسخر و استهزا گرفته اند.»
«و لو شئت ان اسمی بــأ سمائهم لسمیت»، «من اگر بخواهم اسم آنها را بگوییم، می گویم».
«و ان او می الیهم با عیانهم لاومأت»، «و اگر بخواهم آنها را با اشاره نشانشان بدهم، می توانم یک یک این گروه را با نام و نشان معرفی کنم.»
«و لکنی و الله فی امور هم قد تکـــرمت»، «ولی به خدا قسم من در مورد این افراد کریمانه عمل می کنم و آبرو و حیثیتشان را حفظ می نمایم.»
«و کل ذلک لایرضی الله منی الا ان ابلغ ما انزل الی»، «ولی خدا از من راضی نمی شود مگر اینکه به آن چه مامورم کرده، اقدام کنم و به من گفته»؛
«یا أیها الرسول بلغ ما انزل إلیک من ر بک...»، « ای رسول! آن چه را که ]درباره ی علی [ به تو گفته ایم به مردم بگو.»
حال، از باب امتثال امر خدا می گویم: «فاعلموا معاشر الناس ان الله قد نصبه لکم و لیا و اماما»، «ای مردم! بدانید که خدا علی بن ابیطالب را ولی و صاحب اختیار شما معین کرده و او را امام و پیشوای واجب الاطاعه قرار داده است.»
«مفترضا طاعته علی المهاجرین و الانصار و علی التابعین لهم باحسان و علی البادی و الحاضر و علی الاعجمی و العربی والحر و المملوک و الصغیر و الکبیر و علی الابیض و الاسود»، «اطاعتش واجب است بر همه ی مهاجران و انصار و پیروان ایمانی آنان و بر هر بیابانی و شهری و بر هر عجمی و عربی و بر هر بنده و آزادی و بر هر صغیر و کبیری و بر هر سیاه و سپیدی».
«معاشر الناس انه آخر مقام اقومه فی هذا المشهد»، «ای مردم ! این آخرین بار است که من در این مجمع و محضر ایستاده ام و با شما سخن می گویم. مرا دیگر در چنین مجمعی نخواهید دید.»
«فاسمعوا و اطیعوا و انقادوا لامر ربکم»، «پس گوش فرا دارید و مطیع فرمان پروردگارتان باشید و بپذیرید که»:
«علی ولیکم و امامکم بامر ربکم ثم الامامه فی ذریــتی من ولده الی یوم ثلقون الله و رسوله»، «علی ولی و امام شما به فرمان خدای شماست و پس از او امامت در ذریه و نسل من از فرزندان علی خواهد بود تا روز قیامت که خدا و رسولش را دیدار کنید.»
«معاشر الناس ان علیا و الطیبین من ولدی هم الثقل الــــاصغــــر و القرآن هو الثقل الآکبر»، «ای مردم! علی و پاکان از فرزندان من، ثقل اصغر و قرآن ثقل اکبر است ] از آن نظر که سند ولایت و امامت و حجیت عترت علیهم السلام قرآن است. قرآن ثقل اکبر است[.»
«ثم ضرب بیده الی عضده فرفعه ثم قال»، «آنگاه دست به بازوی علی زد و بلندش کرد و گفت»:
«معاشر الناس هذا علی اخی و وصیی و واعی علمی و خلیفتــــی علی امتی»، «ای مردم! این علی ] که شخص او را می بینید [ برادر و وصی من و حافظ علم و جانشین من بر امت من است.»
«الا من کنت مولاه فهذا علی مولاه»، «توجه! هر که من ولی او هستم، این علی ولی اوست.»
«اللهم و ال من والاه و عاد من عاداه و العن من انکره اغضـــب علی من جحد حقه»، «خدایا! هر که علی را دوست می دارد تو دوستش بدار و هر که با او دشمنی می ورزد. دشمنش بدار و هر که منکر حق او می شود او را لعنت کن و از رحمت خود محرومش گردان.»
«معاشر الناس انه سیکون من بعدی ائمه یدعون الی النار»، «ای مردم! پس از من، پیشوایانی پدید می آیند و مردم را به سوی آتش فرا می خوانند.»
«معاشر الناس انهم و انصارهم و اثباعهم و اشیاعهم فی الدرک الاسفل من النار»، «ای مردم! اینان و پیروان و یارانشان در پست ترین درکات جهنم محکوم به عذاب هستند.»
«معاشر الناس.......و قد بلغت ما امرت بتبلیغه حجة علی کل حاضر و غائب و علی کل احد ممن شهد ولد او لم یولد فلیـبلغ الحاضر الغائب و الوالد الولد الی یوم القیامه»، «ای مردم! من وظیفه ای را که مأمور به آن بودم به پایان بردم و حجت را بر هر حاضر و غائب و حتی آنان که هنوز از مادر زاده نشده اند تمام کردم. پس باید ماجرای امروز را حاضران به غائبان گزارش کنند و پدران به فرزندان تا روز قیامت اعلام نمایند».
منـابـع
سیدمحمد ضیاء آبادی-غدیر، سند ولایت حضرت علی (ع) – از صفحه 66 تا 67 و صفحه 69 تا 73
کلیــد واژه هــا
0 نظر اشتراک گذاری ارسال چاپ پرسش در مورد این مطلب افزودن به علاقه مندی ها