احکام بدن شهید در تعالیم اسلامی

اسلام دینی حکیمانه است، دستوری خالی از مصلحت و راز و رمز، مخصوصا راز و رمز اجتماعی، ندارد. یکی از دستورهای اسلامی این است که هر فرد مسلمان که می میرد، بر دیگران واجب است که بدن او را به ترتیب مخصوصا غسل دهند و شستشو نمایند، در جامه های پاک به ترتیب مخصوص کفن کنند و سپس نماز بخوانند و دفن نمایند. همه اینها حکمتها و رازها و رمزها دارد. ولی این دستور، یک استثنا دارد. آن استثنا شهید است. از این دستورها فقط نماز و دفن در مورد شهید اجرا می شود، اما غسل و شستشو یا کندن لباسهای دوران زندگی و پیچیدن در جامه ای دیگر به ترتیب خاص، ابدا. این استثنا خود راز و رمزی دارد. نشانه این است که روح و شخصیت شهید آن چنان پاک و وارسته شده که در بدنش و در خونش و حتی در جامه اش اثر گذاشته است.
بدن شهید یک جسد متروح است، یعنی جسدی است که احکام روح بر آن جاری شده است، همچنانکه جامعه شهادتش لباس متجسد است، یعنی حکم روح بر بدن جاری شده و حکم جاری شده بر بدن، بر لباس و جامه جاری شده است. بدن و جامه شهید از ناحیه روح و اندیشه و حق پرستی و پاکباختگیش کسب شرافت کرده است. شهید اگر در میدان معرکه جان به جان آفرین تسلیم کند، بدون غسل و کفن، با همان تن خون آلوده و جامه خون آلوده دفن می شود.
خون، شهیدان را ز آب اولی تر است *** این خطا از صد صواب اولیتر است
در درون کعبه رسم قبله نیست *** چه غم از غواص را پا چیله نیست
تو ز سرمستان قلاووزی مجو *** جامه چاکان را چه فرمائی رفو
لعل را گر مهر نبود باک نیست *** عشق در دریای غم، غمناک نیست
ملت عشق از همه دینها جدا است *** عاشقانرا مذهب و ملت خدا است
این احکام خاص در فقه اسلامی درباره بدن شهید نشانه دیگری است از قداست شهید در اسلام.

منـابـع

کلیــد واژه هــا