مهمترین وظایف رسالتی پیامبر اکرم

اقامت پیامبر (ص) در مدینه سبب شد که کلیه ی مسلمانان متفرق و در بدر، در آن نقطه گرد آیند، و سرانجام مبدأ یک رشته رویدادها باشد که تاریخ سیره، همه و یا بیشتر آنها را ضبط کرده است و عوامل مهم حادثه ساز عبارت بودند از:
1 ـ وجود اهل کتاب در مدینه و حومه ی آن خیبر، نجران، نقطه ی مرزی حجاز و یمن.
2 ـ وجود مشرکان معاند ناآگاه از شرایع آسمانی.
3 ـ وجود دشمنان دوست نما (منافقان) که از پشت خنجر می زدند.
حادثه آفرینی اهل کتاب از طریق مناقشات و مجادلات کلامی که وقت عزیز پیامبر گرامی (ص) را می گرفتند و هر موقع در خود احساس عجز و ناتوانی می کردند، از طریق تحریک مشرکان برای نبرد به توطئه می پرداختند. مشرکان منطقه به خاطر دوری از کتابهای سماوی، و ناآگاهی از نظام شرایع، به خاطر تعصب به روش پدران و نیاکان جنگهای خونینی را به راه می انداختند. تکلیف دشمنان دوست نما، روشن بود، زیرا آنان زیر پرده ی نفاق به توطئه چینی و تضعیف روحیه ها و سرقت اسرار مسلمانان می پرداختند. این سه عامل مهم جدا وقت پیامبر را در مدینه به خود اختصاص داده و اجازه نداد که رسول گرامی (ص) وقت خود را در دیگر اهداف رسالت متمرکز سازد. از این جهت هر موقع برای پیامبر (ص) فراغتی دست می داد، به دیگر وظایف رسالت می پرداخت که می توان مهم آنها را در عناوین یاد شده در زیر خلاصه کرد:
1 ـ تعلیم قرآن و احکام و وظایف فردی و اجتماعی.
2 ـ اعزام مبلغ و معلم به اطراف.
3 ـ دعوت سران جهان و شخصیتهای بزرگ به آیین اسلام از طریق اعزام سفیر.
4 ـ عقد معاهدات و قراردادهای نظامی و سیاسی و اقتصادی با قبایل.
5 ـ پذیرفتن وفود و هیئت های سیاسی که پس از فتح مکه، به مدینه هجوم آوردند تا آنجا که سال نهم سال «وفود» اعلام گردید.
6 ـ تربیت انسانهای کامل و نمونه که با دیگر مسلمانان، حساب جداگانه داشتند.
7 ـ دعوت مسلمانان به پایگاه نور و هدایت و نمایندگان واقعی که همگی در مسئله ی «عترت» خلاصه می شود.
8 ـ قضاوت و داوری در مسائل حقوقی و اختلاف افراد.