آداب رسول اکرم در قرائت قرآن و دعا

از جمله آداب حضرت رسول (ع) درباره قرائت قرآن و دعا آنست که شیخ در کتاب مجالس به سند خود از ابى الدنیا از امیرالمؤمنین (ع) نقل کرده که فرمود: «رسول خدا (ص) هیچ امرى او را از تلاوت قرآن باز نمى داشت مگر جنابت.»
در مجمع البیان از ام سلمه نقل مى کند که گفت «رسول خدا (ص) قرائت خود را آیه آیه وقف مى کرد.»
در تفسیر ابوالفتوح مى گوید: «رسول خدا (ص) از رختخواب بر نمى خواست مگر اینکه مسبحات را تلاوت مى کرد و مى فرمود: در این چند سوره آیه ایست که فضلش از هزار آیه بیشتر است، پرسیدند مسبحات کدامند؟ فرمود: سوره حدید، حشر، صف، جمعه و تغابن است.»
علامه ی طباطبایی ره: «این معنا در مجمع البیان از عرباص بن ساریه نیز روایت شده.»
در کتاب درر اللئالى تالیف ابن ابى جمهور از جابر نقل شده که گفت «رسول خدا (ص) هیچ وقت نمى خوابید مگر اینکه سوره تبارک و الم تنزیل را مى خواند.»
در مجمع البیان مى گوید: روایت شده که على بن ابى طالب فرمود: «رسول خدا (ص) سوره "سبح اسم ربک الاعلى؛ نام پروردگار والایت را به پاکى بستاى." (اعلی/ 1) را دوست مى داشت و اولین کسى که "سبحان ربى الاعلى" گفت، میکائیل بود.»
علامه ی طباطبایی ره: «همین روایت را مجلسى در اولین حدیث از بحار از درالمنثور نقل کرده، و در این میان اخبار دیگرى راجع به دعاهایى که رسول خدا (ص) در موقع خواندن قرآن و یا در موقع تلاوت سوره ها و یا آیات مخصوصى مى خواند در دست هست که اگر کسى بخواهد از آنها اطلاع حاصل کند باید به کتبى که متعرض آن است مراجعه نماید. آن حضرت داراى خطبه ها و بیاناتى است که در آن مردم را به تمسک به قرآن و تدبر در آن ترغیب و به اهتداء به هدایت و استناره از نور آن تحریص مى فرماید، و خود آن جناب به طریق اولى به آنچه که در این باره توصیه مى فرمود عمل مى کرد، و از همه پیش قدم تر و سریع تر به سوى خیرات بود، همو بود که مى فرمود: سوره هود مرا پیر کرد.»
البته مقصود آن جناب آیه ی «فاستقم کما أمرت؛ پس همان گونه که فرمان یافته اى پایدارى کن.» (هود/ 112) است.
کما اینکه از ابن مسعود هم قریب به این مضمون روایت شده که گفت: «رسول خدا (ص) مرا دستور دادند که مقدارى از قرآن را بخوانم، و من چند آیه اى از سوره یونس برایش تلاوت کردم تا آنکه رسیدم به این جمله ی: "و ردوا إلى الله مولاهم الحق؛ و [همه] به سوى خدا، مولاى حقیقى خود بازگردانده شوند." (یونس/ 30) دیدم که اشک در دو چشمان نازنینش حلقه زد.»