سرگذشت زندگی حضرت ناحوم علیه السلام

حضرت ناحوم (در عبری:נחום به معنی «تسلی») از پیامبرانی بود که هم زمان با اشعیا و میکاه، به نبوت رسید. او در القوش، روستایی در جلیل و در نزدیکی کفرناحوم، سکونت داشت. ناحوم، سقوط آمون و تبس در مصر را یاد کرده، و ویرانی نینوا را پیش بینی نمود. ناحوم نویسنده کتاب ناحوم در عهد عتیق یهود بوده است؛ زبان کتاب ناحوم شعری بوده و در آن عبارات کوتاه آمده است. ناحوم در القوش مرد و در مکان مرگ وی، کنیسه ای به نام او برپا شده است.
دهخدا در لغتنامه در مورد این نبی می نویسد: «ناحوم (به معنی تسلی) او هفتمین انبیاء اصغر است. طور و طرز ناحوم نامعلوم است مگر اینکه او در القوش متوطن بوده و محتمل است که القوش قریه ای باشد که در محال جلیل واقع بوده. نبوتش حاکی یک مطلب و در سه باب مندرج است از آن جمله در خصوص انهدام نینوی چنان مقتدرانه و روشن نبوت می نماید که گویا خودش به شخصه برای العین دیده، لطافت و حسن عبارتش مورد تحسین عامه است.»
در خصوص تعیین زمان نبوت ناحوم آراء مختلفه است و افضل مفسرین با جرم هم رأیند و او بر آن است که ناحوم در زمان حزقیا بعد از وقوع جنگ سنخاریب در مصر چنانکه بروسوس مورخ مذکور داشته نبوت می نمود... ناحوم در خصوص فتح نوآمون و تکبر ریشاقی و هزیمت سنخاریب همچون وقایع ماضیه گفتگو می کند و نیز اشاره می نماید که در زمان او سبط یهودا باز در ملک خود بوده اعیاد خود را نگاه خواهند داشت، و از اسیری و پراکندگی ده سبط نیز اخبار می نماید اشعیا و میکاه با آن حضرت معاصر بودند. تخمینا یکصد سال بعد از این یعنی 606 قبل از مسیح نینوی منهدم گردید و بقایای آن شهر را که در این ایام کشف نموده از خاک درآورده اند با بیان آن حضرت مناسبت بسیار خوبی دارد.