بررسی نژادهای عرب و تقسیم های مختلف اعراب

در اینکه معنی عرب چیست و از چه زمانی آن مردم را به این نام نامیده اند و این مردم از کجا به این سرزمین آمده اند، هنوز هم میان نژاد شناسان اختلاف است. برخی می گویند چون نام جد مردم عرب یعرب ابن قحطان بوده لذا فرزندان او عرب نام گرفته اند. در هر حال آنچه در حال حاضر مورد استعمال است و در قرآن نیز به همین معنا استعمال شده عرب به معنای همه مردمی که در شبه جزیره عربستان زندگی می کنند می باشد.
اما تقسیم اعراب از جهت اصالت: 1- عرب عاربه یا عرب خالص 2- عرب مستعربه یا عرب ناخالص 3- اعراب بائده
ساکنان جنوب عربستان که ظاهرا نژادشان به یعرب ابن قحطان می رسد و طبق ادعای ایشان قحطان فرزند پنجم حضرت نوح (ع) است عرب عاربه یا عرب خالص نامیده می شوند، چرا که از سرزمین دیگری نیامده اند. در حالیکه قبیله های ساکن مرکز و شمال از نژاد عدنان نواده حضرت اسماعیل بوده و از سرزمین دیگری به عربستان کوچ کرده اند، لذا عرب ناخالص یا مستعربه نامیده شده اند.
گروهی از مورخان از قبیله ها و نژادهائی که اکنون از بین رفته اند اما در گذشته در شبه جزیره عربستان می زیسته اند، به نام اعراب بائده سخن رانده اند، این قبیله ها عبارتند از: قوم عاد- ثمود- طسم- جدیس- امیم- جاسم و عبیل.

تقسیمی دیگر (از جهت تمدن شهرنشینی):
برخی تاریخ شناسان تقسیم دیگری برای اعراب ارائه کرده اند که البته این تقسیم از دیدگاه نسب و نژاد نیست بلکه از دید تمدن و فرهنگ شهرنشینی است، فلذا با تقسیم گذشته قابل جمع است.
در این تقسیم بندی اعراب به دو دسته ی بدوی و حضری، تقسیم می شوند؛ اما حضری همان گروهی اند که در شهرها و دهات مسکن گزیده و به تناسب خود از بهداشت و فرهنگ و علم و ... بهره داشتند؛ بدوی ها نیز گروهی اند که در چادر ها بسر برده و با خانواده خود در صحراها و وادی های مختلف زندگی می کردند هر جا شرایط حیات از قبیل آب و مرتع و هوای مناسب وجود داشت سکنی می گزیدند و هر جا یکی از شرایط حیات از بین می رفت کوچ می کردند.