ثواب زیارت امام حسین علیه السلام از نظر روایات

1- «عن أبی بصیر عن أبی جعفر ع قال أربعة آلاف ملک شعث غبر یبکون الحسین ع إلى أن تقوم الساعة فلا یأتیه أحد إلا استقبلوه و لا یرجع إلا شیعوه و لا یمرض إلا عادوه و لا یموت إلا شهدوه؛ ابوبصیر از امام باقر (ع) روایت کرده است: چهار هزار فرشته ژولیده موى و گرد آلود تا روز قیامت بر حسین (ع) مى گریند، و هیچ زائرى به زیارت مزار شریف آن حضرت نمى رود مگر آنکه این فرشتگان به استقبال او مى روند، و از سفر زیارت (به خانه هاى خود) باز نمى گردند مگر آنکه این فرشتگان او را بدرقه مى کنند، و بیمار نمى شود مگر آنکه به عیادتش مى شتابند، و نمى میرد مگر آنکه بر سر بالین او حاضر مى شوند».
2- «عن أبی الجارود عن أبی جعفر ع قال لی کم بینکم و بین الحسین ع قال قلت یوم للراکب و یوم و بعض للماشی قال أ فتأتیه کل جمعة قال قلت لا ما آتیه إلا فی الجمعتین قال ما أجفاک أما لو کان قریبا منا لاتخذناه هجرة أی نهاجر إلیه؛ ابوجارود نقل کرده است که امام محمدباقر (ع) به من فرمود: فاصله شما تا قبر حسین (ع) چقدر است؟ عرض کردم: براى سواره یک روز، و براى پیاده یک روز و اندى. حضرت فرمود: آیا هر هفته به زیارتش مى روى؟ عرض کردم: نه! گاهى اوقات به زیارتش توفیق پیدا مى کنم. فرمود: چقدر جفاکارى! آگاه باش که اگر ما به قبر شریفش نزدیک بودیم، آنجا را جایگاه هجرت خود مى ساختیم، یعنى بسوى آن هجرت مى کردیم».
3- «عن أبی نمیر قال قال أبو جعفر ع إن ولایتنا عرضت على أهل الأمصار فلم یقبلها قبول أهل الکوفة بشی ء و ذلک أن قبر علی ع فیه و أن لی الزلفة لقبر آخر یعنی قبر الحسین و ما من آت أتاه یصلی عنده رکعتین أو أربعا ثم یسأل الله حاجته إلا قضاها له و إنه لتحفه کل یوم ألف ملک؛ ابونمیر گوید: امام محمد باقر (ع) فرمودند: ولایت ما (خاندان) بر ساکنان شهرها عرضه شد، ولى هیچ کدام مانند اهل کوفه آن را نپذیرفتند، زیرا قبر على (ع) در آنجاست، و در کنار آن مزار دیگرى است، یعنى قبر حسین (ع)، و هر زائرى که به آنجا برود و دو یا چهار رکعت نماز بجاى آورد و پس از فراغت از نماز، حاجت خود را از خداوند بخواهد، خداوند حاجت وى را بر آورده مى سازد، و (آگاه باش که) هر روز هزار فرشته در اطراف قبر آن حضرت گرد مى آیند».
4- «عن علی بن الحکم یرفعه إلى أبی عبد الله ع قال إذا زرت أبا عبد الله ع فزره و أنت حزین مکروب شعث مغبر جائع عطشان فإن الحسین ع قتل حزینا مکروبا شعثا مغبرا جائعا عطشانا و اسأله الحوائج و انصرف عنه و لا تتخذه وطنا؛ على بن حکم بدون آنکه از راویان پیش از خود نام ببرد از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: اگر خواهى به زیارت قبر اباعبدالله (ع) بروى، با حالتى محزون و اندوهگین و ژولیده موى و غبار آلود و گرسنه و عطشناک به زیارت آن حضرت بشتاب، زیرا که حسین (ع) در حالى که محزون و اندوهگین و ژولیده موى و غبار آلود و گرسنه و تشنه بود، کشته شد. سپس حاجات خویش را به شفاعت آن حضرت از خدا بخواه و باز گرد، و آنجا را وطن و جایگاه خود قرار مده».
5- «أبو المضا قال قال لی رجل قال أبو عبد الله ع تأتون قبر أبی عبد الله ع قال قلت نعم قال تتخدون لذلک سفرة قال قلت نعم قال أما لو أتیتم قبور آبائکم أو أمهاتکم لم تفعلوا ذلک قال قلت أی شی ء نأکل قال الخبز باللبن؛ ابوالمضاء رقى مى گوید که: شخصى براى من نقل کرد که امام صادق (ع) به او فرموده بود: آیا قبر اباعبدالله الحسین (ع) را زیارت مى کنید؟ و او عرض کرده بود: آرى، حضرت فرموده بود: آیا براى این کار زاد راه و سفره اى تهیه مى کنید؟ جواب داده بود: آرى، حضرت فرموده بود: اگر به زیارت قبرهاى پدرانتان یا مادرانتان مى رفتید این کار را نمى کردید، عرض کرده بود: پس چه چیزى بخوریم؟ حضرت فرموده بود: نان و شیر».
6- «عن علی بن الحکم عن بعض أصحابنا قال قال أبو عبد الله ع بلغنی أن قوما إذا زاروا الحسین ع حملوا معهم السفرة فیها الجداء و الأخصبة [الأخبصة و أشباهه لو زاروا قبور أحبائهم ما حملوا معهم هذا؛ على بن حکم، از قول بعضى از دوستان روایت کرده است که امام صادق (ع) فرمود: به من خبر رسیده است که گروهى از مردم هنگامى که به زیارت حسین (ع) مى روند، با خود سفره اى مى برند که در آن انواع شیرینى ها و غذاهاست، در حالى که اگر به زیارت قبرهاى عزیزانشان مى رفتند هرگز چنین چیزهایى را با خود نمى بردند».
7- «عن بشیر الدهان قال قال أبو عبد الله ع أیما مؤمن زار الحسین بن علی ع عارفا بحقه فی غیر یوم عید کتبت له عشرون حجة و عشرون عمرة مبرورات متقبلات و عشرون غزوة مع نبی مرسل أو إمام عادل؛ بشیر دهان (روغن فروش) از امام صادق روایت کرده است که فرمود: هر مؤمنى که با آگاهى از حق امام حسین (ع) در غیر روز عید به زیارت قبر او برود، ثواب بیست حج و بیست عمره صحیح و مقبول، و ثواب بیست جنگ در رکاب پیامبرى مرسل یا امامى عادل (یکى از ائمه) براى او ثبت مى شود».
8- «و بهذا الإسناد قال قلت لأبی عبد الله ع ربما فاتنی الحج فأعرف عند قبر الحسین ع قال أحسنت یا بشیر أیما مؤمن أتى قبر الحسین ع عارفا بحقه فی غیر یوم عید کتبت له عشرون حجة و عشرون عمرة مبرورات متقبلات و عشرون غزوة مع نبی مرسل أو إمام عادل و من أتاه فی یوم عید کتبت له مائة حجة و مائة عمرة و مائة غزوة مع نبی مرسل أو إمام عادل و من أتاه فی یوم عرفة عارفا بحقه کتبت له ألف حجة و ألف عمرة متقبلات و ألف غزوة مع نبی مرسل أو إمام عادل قال فقلت له و کیف لی بمثل الموقف قال فنظر إلی شبه المغضب ثم قال یا بشیر إن المؤمن إذا أتى قبر الحسین ع یوم عرفة و اغتسل بالفرات ثم توجه إلیه کتبت له بکل خطوة حجة بمناسکها و لا أعلمه إلا قال و عمرة و غزوة؛ و به همین سند از بشیر روایت شده است که به امام صادق (ع) عرض کردم: چه بسا که براى انجام مناسک حج توفیق پیدا نمى کنم، ولى در روز عرفه به زیارت قبر امام حسین (ع) مى روم، حضرت فرمود: احسنت (بسیار خوب مى کنى) اى بشیر! هر مؤمنى که در غیر از روز عید، قبر امام حسین (ع) را زیارت کند و نسبت به حق آن حضرت شناخت و معرفت داشته باشد، ثواب بیست حج و بیست عمره مقبول و صحیح و ثواب شرکت در بیست جنگ در رکاب پیامبرى مرسل و یا امامى عادل در نامه اعمال او ثبت مى شود. و هر کس در روز عید به زیارت آن حضرت برود، ثواب صد حج و صد عمره و ثواب شرکت در صد جنگ در رکاب پیامبر مرسل یا امام عادل در نامه اعمال او نوشته مى شود. و اگر شخص باایمانى مزار آن حضرت را در روز عرفه زیارت کند در حالى که معرفت به مقام و منزلت او داشته باشد، ثواب هزار حج و هزار عمره مقبوله و هزار جنگ در رکاب پیامبرى مرسل و یا امامى عادل (یکى از ائمه اطهار) در نامه اعمال او نوشته مى شود. راوى مى گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: ثواب این زیارت کجا با ثواب وقوف در عرفات برابرى مى کند؟! حضرت نگاهى آمیخته به خشم به من کرد و فرمود: اى بشیر! اگر مرد باایمانى در روز عرفه به قصد زیارت قبر امام حسین (ع) حرکت کند و در فرات غسل کند و سپس عازم زیارت قبر آن بزرگوار شود، به ازاى هر قدمى که برمى دارد ثواب یک حج با تمام مناسک و شرایطى که دارد در نامه اعمال او ثبت مى گردد. راوى مى گوید: به گمان من حضرت (پس از یک حج) یک عمره و یک جنگ نیز فرموده باشند».
9- «عن داود الرقی قال سمعت أبا عبد الله و أبا الحسن موسى بن جعفر و أبا الحسن علی بن موسى ع و هم یقولون من أتى قبر الحسین ع بعرفة قلبه الله ثلج الفؤاد؛ داود رقى از امام صادق و امام موسى کاظم و امام رضا (ع) شنید که مى فرمودند: کسى که در روز عرفه به زیارت قبر امام حسین (ع) برود خداوند او را با شادى و خرمى (از این سفر) باز مى گرداند».
10- «عن علی بن أسباط یرفعه إلى أبی عبد الله ع قال إن الله عز و جل یبدأ بالنظر إلى زوار قبر الحسین بن علی ع عشیة عرفة قال قلت قبل نظره إلى أهل الموقف قال نعم قلت و کیف ذاک قال لأن فی أولئک أولاد زنى و لیس فی هؤلاء أولاد الزنا؛ على بن اسباط، بدون ذکر نام راویان پیش از خود از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: خداوند تبارک و تعالى در شب عرفه پیش از همه (اول) به زائران قبر امام حسین (ع) نظر رحمت مى افکند. راوى گوید: عرض کردم: پیش از آنکه نظر رحمت به کسانى که در عرفات مشغول اداى مناسک حج هستند بیفکند؟! فرمود: آرى، عرض کردم: چگونه چنین چیزى ممکن است؟! فرمود: براى اینکه در میان کسانى که در عرفات حضور دارند افراد ناپاک و زنازاده نیز هستند ولى در میان زائران قبر امام حسین (ع) افراد ناپاک نیستند».
11- «عن عبد الله بن مسکان قال قال أبو عبد الله ع إن الله تبارک و تعالى یتجلى لزوار قبر الحسین ع قبل أهل عرفات فیفعل ذلک بهم و یقضی حوائجهم و یغفر ذنوبهم و یشفعهم فی مسائلهم ثم یثنی بعرفات فیفعل ذلک بهم؛ عبدالله بن مسکان، از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: خداوند تبارک و تعالى پیش از آنکه به اهل عرفات تجلى کند، به زائران قبر حسین (ع) جلوه مى فرماید و خواسته هاى آنان را برآورده مى سازد و گناهانشان را مى آمرزد و شفاعت آنان را درباره دیگران مى پذیرد، و در مرحله بعد به اهل عرفات مى پردازد و با آنان نیز چنین مى کند».
12- عن عبد الله بن هلال عن أبی عبد الله ع قال قلت جعلت فداک ما أدنى ما لزائر الحسین ع فقال لی یا عبد الله إن أدنى ما یکون له أن الله یحفظه فی نفسه و ماله حتى یرده إلى أهله فإذا کان یوم القیامة کان الله أحفظ له؛ عبدالله بن هلال مى گوید: به حضرت امام صادق (ع) عرض کردم: فدایت گردم! کمترین ثوابى که براى زیارت کننده قبر حسین (ع) منظور شده است، چیست؟ حضرت فرمود: اى عبدالله! کمترین ثوابى که براى او منظور شده این است که خداوند از جان و مال او محافظت مى کند تا هنگامى که او را به خانواده اش بازگرداند، و چون روز قیامت فرا رسد بیشتر از این در محافظت خداوند خواهد بود».