مقاله شیخ محمد محمد مدنی مصری درباره قیام امام حسین علیه السلام

یکی از مواردی که می تواند در روشن کردن اذهان مردم در هزینه ای موثر باشد انجمن های چاپ و نشر مجلات و روزنامه ها هستند، دارالتعریب یکی از این موارد است که در مصر تشکیل یافت و در روزگار خود رسالت ایجاد اتحاد میان مسلمانان جهان را بر عهده خویش می دانست و در این باره می کوشید و مجله ای پربار به نام «رساله الاسلام» در سطح جهان منتشر می کرد و جمعی از مصلحان و عالمان بزرگ و نویسندگان معروف و محققان و استادان و ادیبان سرشناس مذاهب اسلامی از کشورهای مختلف با آن همکاری داشتند. رئیس هیئت تحریریه مجله شیخ محمد محمد مدنی مصری یکی از شخصیتیهای برجسته جماعت تقریب است. وی در سرمقاله شماره چهارم، از سال چهارم (محرم 1372ق)، به یادکردی از ماه محرم می پردازد و در آن مقاله چنین می گوید:
.. ماه محرم ما را به یاد حادثه ای سترگ و فاجعه ای عظیم می اندازد، که اسلام در نخستین روزگار خویش بدان مبتلا گشت. این فاجعه [از بعد مصائب آن] ضربه ای بر پیکر اسلام وارد آورد که مسلمانان تا امروز مانند مادران داغدار برای آن می نالند یعنی کشته شدن امام شهید زاده زهرای بتول ابا عبدالله الحسین (ع). حسین نگریست که حق پایمال گشته و خرد شده است و باطل از همه سوبر آن احاطه کرده و راه عرض وجود را بر آن بسته است؛ و دید که خود او (که شاخه درخت نبوت است، و فرزند امام شیردلی که لحظه ای نترسید و سر خود را از ذلت فرود نیاورد) اکنون مکلف است که این پرده های تار ستم را بدرد، و این سیاهیهای متراکم باطل را نابود سازد. گویی بانگی از اعمال قلبش بر سر او فریاد می زد:
ای فرزند پیامبر تو مرد میدان این مبارزه ای! تو که خداوند به برکت جدت پیامبر، ظلمات جاهلیت را برطرف ساخت، و حق را استوار گردانید، و باطل را برانداخت، تا نصر خدایی و فتح و پیروزی در رسید، و مردمان دسته دسته به دین خدا درآمدند؛ همچنین پدرت شیر و شمشیر خدا که تا مشرکان مغلوب نگشتند، و تا چشم منافقان و مفسدان کور نردید، لحظه ای نیاسود. پس اکنون ای حسین قیام کن، و پرچم مبارزه و جهاد را برافراز، چنانکه جدت و پدرت (از پیش) مبارزه و جهاد کردند؛ برخیز و حوزه اسلام را دریاب، و ستمگران را برانداز، و زمین را از لوث وجود متجاوزان ستمگستر فاجر تطهیر کن.
ای حسین! حرمت خاندان پیامبر را در میان امت شکسته اند و آنان را به ذلت کشانده اند، و زنان و کودکان و یتیمان و بی سرپرستان پایمال شده اند. آنان که هیچ چاره ای برای آنان نمانده و راه نجات و رهایی به روی آنان بسته شده است؛ اکنون اگر پسر علی و فاطمه به داد مظلومان نرسد و برای نجات محرومان قیام نکند، چه کسی بیچارگان و بی پناهان و مظلومان را نجات خواهد داد؟
آری گوئیا حسین از اعماق قلب خود بانگی می شنید که او را با این فریاد تکان دهنده فرا می خواند و شبانه روز با اصرار به قیام وا می داشت و به هنگام خواب و به گاه بیداری در همه وجودش طنین می افکند و حسین دیگر چاره ای ندید جز اینکه به این ندا پاسخ دهد، و به کمک دادخواهان وحشت زده و مظلوم بشتابد و به سخنان کسانی که او را ازاین جهاد الهی باز می داشتند یا می ترساندند کمترین اعتنایی نکند.
و با اینکه می دانست که دشمنان او فاجرانی هستند خدانشناس، که هیچ عهد و پیمانی را در مورد خاندن پیامبر [از سر بی اعتقادی و بی دینی] رعایت نمی کنند، و حرمت آنان را پاس نمی دارند، از آماده شدن برای جهاد در راه خدا بازنایستاد، چرا؟ چون او مرزبانی مجاهد بود که به امر خدا قیام می کرد؛ پس برای او مهم نبود که غلبه کند یا مغلوب شود، زیرا در هر دو صورت او (به تکلیف دینی خویش عمل کرده بود و) شرف قیام در راه خدا را به دست آورده بود. و آیا برای قیام کنندگان در راه خدا جز یکی از دو نیکوترین پاداشها خواهد بود: پیروزی یا شهادت [که آن نیز پیروزی است به شکلی دیگر].
و اگر حسین در راه خدا و حقیقت شهید شد قاتلان وی برای همیشه به لعنت خدا و فرشتگان و مردمان دچار گشتند؛ و او نزد خدا به بالاترین درجات نایل آمد به همراه پیامبران و صدیقان و شهیدان و صالحان. و ما باید از یاد ماه محرم سرمشق بگیریم و از پیشینیان خود در دین برای خویشتن الگو و اسوه بسازیم. و این سخنان برای انان که دارای دلی زنده اند (و خردی بیدار) و با همه وجود گوش فرا می دهند آموزنده و سازنده است.
بنابراین این دانشمندان مصری که خود از مصلحان دینی و از اعضای «جماعت تقریب» است، همان سخن را می گوید که ما می گوییم، یعنی اینکه در آن عهد اسلام رو به نابودی بود و ظلمات جاهلیت و ستم همه جا را گرفته بود، و حق و عدل راهی برای تحقق نداشتند و امام حسین (ع) خود را مکلف دید تا برای بازگرداندن اسلام و تاراندن جاهلیت قیام کند و قیام جهاد او نیز مانند قیام و جهاد جدش پیامبر اکرم (ص) در برابر جاهلیت و مردم جاهلیت بود، و همچون مبارزات پدرش علی (ع) در برابر جاهلیت و مردم جاهلیت بود، و همچون مبارزات پدرش علی (ع) در برابر دشمنان گوناگون اسلام؛ پس او تکرار وجود محمد (ص) و علی (ع) بود (چنانکه دشمنانش تکرار وجود جاهلیت بودند) و او مرزبان اسلام و نگهبان قرآن، بلکه تجدید کننده حیات اسلام و قرآن و از میان برنده جاهلیتی بود که دوباره به دست فاسدان اموی شکل گرفته بود. پس به نظر این عالم مصری منادی تقریب نیز، اسلام، حسینی البقاء است، و وظیفه مسلمانان است که یاد محرم را زنده بدارند و از جهاد عاشورا سرمشق گیرند.