خدمات دینی و مردمی شرف الدین

شرف الدین، پس از تحصیلات دامنه دار خویش در نجف اشرف، و رسیدن به مقام اجتهاد، و تهذیب و تربیت نفس با عمل و تقوی، روانه جبل عامل شد، و حدود 45 سال از عمر خویش را در آن سامان گذرانید.
معلوم می شود که عالمی متعهد و آگاه چون شرف الدین، با آن روحیه مردمی اسلامی، به یقین منشأ آثار و خدمات اجتماعی مهم خواهد بود. و واقع نیز اینچنین بوده است. زیستنامه نگاران وی خدمات او را برشمرده اند:
هنگامی که شرف الدین به شهر «صور» (جنوب لبنان) رفت، شیعیان ساکن این شهر، نه مسجدی داشتند برای ادای فرایض دینی، و نه محلی برای تجمع و گردهمایی. شرف الدین خانه ای خرید و آن را به صورت «حسینیه» وقف کرد. مردم پراکنده بودند و از تربیتهای دینی بی بهره. او توانست از طریق افتتاح «حسینیه» مردم را گرد آورد و به تربیت آنان بپردازد.
سپس مسجدی مجلل ساخت، با بنایی زیبا و خوش منظر، و در محلی مناسب. در این مسجد که مردم برای ادای فرایض می آمدند، شرف الدین به وعظ و ارشاد می پرداخت. و بدینگونه توانست نسلی را تربیت کن که بتواند تعالیم او را فراگیرند، و از روح تعاون و همدلی برخوردار باشند، و به اصول اسلامی پایبند، و به احکام اسلام عامل.
شرف الدین، روز مبارک میلاد بزرگ را، میلاد پیامبر اکرم (ص) را، در این مسجد جشن می گرفت. در این جشن، مردم از سراسر جبل عامل شرکت می جستند. جشن را به روز 12 ماه ربیع الأول می گرفت. و هنگامی که سخنرانی وی پایان می یافت، و ادیبان و شاعران مقالات و اشعار خویش را می خواندند، همه حاضران، برای صرف غذا، به خانه شرف الدین می آمدند. و او از همه به شایستگی پذیرایی می کرد. او در هر سال، روابط دوستانه میان برادران شیعه و سنی را استوارتر می ساخت.
اینکه میلاد بزرگ را، به روز 12 ماه ربیع الأول می گرفت، دلیل بزرگی بود بر روحیه اسلامی او.
جزء برنامه او این بود، که در آن روز، پس از پایان یافتن مجلس خود، به جشن اهل سنت و مسجد آنان می رفت و به آنان تبریک می گفت، و با آنان در برگزاری این جشن اسلامی بزرگ مشارکت می کر د.
یکی دیگر از آثار شرف الدین تأسیس باشگاه مجللی است به نام «نادی الإمام جعفر الصادق» این محل برای اجتماعات و کنفراسهای علمی و اسلامی و اجتماعی و تربیتی بر پاگشته است.
شیخ مرتضی آل یاسین، در توصیف این باشگاه مجلل چنین می گوید:
«این بنا، در جایی بسیار زیبا قرار دارد، چشم انداز باز در جلو آن، در دل دریای آبی، تا بی نهایت، و از سوی دیگر، در دشت گسترده، و سپس کوههای افراشته، که در دامنه آنها، روستاها نشسته اند. این مناظر زیبا و سحرانگیز، «نادی الإمام جعفر الصادق» را احاطه کرده است.»