ضرورت دقت و تجدیدنظر حوزه ها در بعد معلوماتی

برای طلاب حوزه ها، غیر از معلومات با ارزش حوزه ای، در رشته های موجود در حوزه، معلومات دیگری ضروری است. روحانیت در مصادیق واقعی خود سرباز مقدم در صف دفاع از اسلام و دعوت به اسلام در علم و عمل و معرفت و اقدام است (از اینروست که «عالم بی عمل»، و «عامل بی علم»، روحانی یعنی مرزبان دین و سخنگوی دین نیستند)، و هر مرزبان باید به سلاحهای روز مجهز باشد، به ویژه در دفاع از بمباران مناطق بی دفاع (یعنی شبهه افکنی در اذهان عوام و جوانان)، کوتاهی نکند و پشتوانه دینی آنان و مایه دفاع از اعتقاد و آیین آنان باشد. در جنگهای نظامی، با همه تعهدات بین المللی، دشمن مناطق غیر جنگی و بی دفاع را نیز می زند، و این جنایت بسیار قبیح و فجیع و عمل ناجوانمردانه و غیر بشری را مرتکب می شود.
اکنون می بینیم که در جدالهای فرهنگی یا جدالهای سیاسی که به زبان فرهنگی ادا می شود، نیز همین عمل انجام می یابد، و در میان جوانان یا مردمی که مطالعه و قدرت استدلال درباره جزئیات دین ندارند (یا در سرزمینهایی هزاران کیلومتر از دانشمندان دین و مردم دین شناس به دورند، از رد و ایراد بر دین دم می زنند) «و إن الشیاطین لیوحون إلی أویائهم لیجادلوکم؛ شیاطین (از جن و انس)، سخنانی در دل دوستان خود می دمند، تا آنان (درباره دین و زندگی)، با شما بگومگو کنند و بستیزند.» (انعام/ 121) آری، و بدینگونه کسانی مناطق بی دفاع اعتقادی و فرهنگی را می زنند، و مورد تهاجم قرار می دهند.
پس روحانیت باید به سلاحی که در برابر اینگونه هجومها و تهاجمها و حمله های به دین بتواند دفاع کند نیز مجهز باشد، و گروهی را برای این کار آموزش داده باشد.
در اینجا نقل دو حدیث متبرک و آموزنده، مناسب است:
1- پیامبر اکرم (ص): «من خرج یطلب بابا من علم لیرد به باطلا إلی حق أو ضلاله إلی هدی، کان عمله ذلک کعباده متعبد أربعین عاما؛ هر کس دانشی را بیاموزد (و کتابهایی را بخواند)، به این منظور که باطلی را به حق برگرداند، یا گمراهی (و بدعتی) را به هدایت مبدل سازد، عمل او مانند چهل سال عبادت شخص عابد، به شمار می آید.»
2- امام جعفر صادق (ع)، به روایت امام حسن عسگری (ع): «علماء شیعتنا مرابطون فی الثغر الذی یلی إبلیس و عفاریته، یمنعونهم عن الخروج علی ضعفاء شیعتنا، و عن أن یتسلط علیهم أبلیس و شیعته النواصب؛ ألا فمن انتصب لذلک من شیعتنا، کان أفضل ممن جاهد الروم و..... آلف آلف مره لأنه یدفع عن أدیان محبینا، و ذلک یدفع عن أبدانهم؛ علمای شیعه، مرزبان مرزی هستند که در آنجا شیطان و فرزندان خبیثش اردو زده اند. و این عالمان نمی گذارند سپاه شیطان بر ضعفای شیعه ما (جوانان دختر و پسر، یا کسانی که از مبانی دین اطلاع درستی ندارند، و زود به شک و تردید و گمراهی دچار می شوند)، حمله ور شوند، و این شیطان روشان دشمن خو، بر آنان تسلط یابند. آگاه باشید! هرکس از شیعیان ما خود را برای این کار آماده سازد (و دانش دین و رد منکرین و معاندین را بیاموزد)، مقامش از کسی که با دشمنان دین جنگیده است هزار هزار بار بالاتر است. چون جنگجو از بدنها دفاع می کند (که به هر حال روزی مرگ می رسد و از جهان می روند)، اما عالم و متفکر معتقد و حافظ دین، از دین و اعتقادات شیعیان دفاع می کند (که سرمایه جاودانه و ابدی، و مایه نجات سرمدی است).»