آفرینش دنیا در آیات قرآن

خداوند سبحان، شروع خلقت و آفرینش و پس از آن را در قرآن کریم چنین توصیف کرده است:
1- «و هو الذی خلق السموات و الارض فی ستة ایام و کان عرشه علی الماء؛ اوست خدائی که آسمانها و زمین را در شش روز (یا شش دوران) آفرید؛ و عرش او بر آب قرار داشت.» (هود/ 7)
2- «ان ربکم الله الذی خلق السموات و الارض فی ستة ایام ثم استوی علی العرش یـدبـر الامر؛ به یقین پروردگار شما، خداوندی است که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید؛ سپس بر عرش قدرت قرار گرفت، و به تدبیر کارها پرداخت.» (یونس/ 3)
3- «الذی خلق السموات و الارض، و ما بینهما فی ستة ایام ثم استوی علی العرش الرحمن فسئل به خبیرا؛ خدائی که آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو وجود دارد، در شش روز آفرید، سپس بر عرش قدرت قرار گرفت، خدای رحمان، (هرچه می خواهی) از او بخواه که از چیز آگاه است.» (فرقان/ 59)
4- «اولم یر الذین کفروا ان السموات و الارض کانتا رتقا ففتقناهما و جعلنا من الماء کل شیء حی افلا یؤمنون؛ آیا کافران ندیدند که آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند، و ما آنها را از یکدیگر جدا کردیم؛ و هر چیز زنده ای را از آب قرار دادیم؟ آیا ایمان نمی آورند؟!» (انبیاء/ 30)
5- «هو الذی خلق لکم ما فی الارض جمیعا ثم استوی الی السماء فسواهن سبع سموات و هو بکل شیء علیم؛ اوست خدائی که همه آنچه را در زمین وجود دارد، برای شما آفرید؛ سپس به آسمان پرداخت؛ و آنها را به صورت هفت آسمان مرتب نمود؛ و او به همه چیز آگاه است.» (بقره/ 29)
6- «قل ءانکم لتکفرون بالذی خلق الارض فی یومین و تجعلون له أندادا ذلک رب العالمین* و جعل فیها رواسی من فوقیها و بارک فیها و قدر فیها أقواتها فی أربعه أیام سواء للسائلین* ثم استوی إلی السماء و هی دخان فقال لها و للأرض ائتیا طوعا او کرها قالتا أتینا طائعین* فقضاهن سبع سموات فی یومین و أوحی فی کل سماء أمرها و زیـــنا السماء الدنیا بمصابیح و حفظا ذلک تقدیر العزیز العلیم؛ بگو: آیا شما به آن کس که زمین را در دو روز آفرید کافر می شود و برای او همانندهائی قرار می دهید؟! او پروردگار جهانیان است! او بر گرده زمین کوههای استواری قرار داد و در آن برکت و فزونی بخشید، و در طی چهار روز، مواد غذائی آن را، برابر با نیاز خواستاران، مقدر فرمود. سپس به آفرینش آسمان پرداخت، در حالی که به صورت دود بود؛ به آن و به زمین دستور داد: «به وجود آیید، خواه از روی اطاعت و رضا و خواه با سختی و اکراه!» آنها گفتند: ما از روی اطاعت و رضا می آییم و شکل می گیریم! پس، آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفرید، و در هر آسمانی کار آن را وحی و مقرر فرمود، و آسمان دنیا و پایین را با چراغهایی زینت دادیم، و از رخنه شیاطین حفظ کردیم؛ این است تقدیر خداوند توانا و دانا.» (فصلت/ 9-12)
7- «الله الذی خلق سبع سموات و من الارض مثلهن؛ خداوند همان کسی است که هفت آسمان را آفرید، و از زمین نیز همانند آنها را....» (طلاق/ 12)
8- «ءانتم اشد خلقا أم السمآء بناها* رفع سمکها فسواها* واغطش لیلها و اخرج ضحاها* و الارض بعد دحاها * اخرج منها ماءها و مرعاها * و الجبال ارسها* متاعا لکم و لانعامکم؛ آیا آفرینش شما مشکل تر است یا خلقت آسمان که خداوند بنایش نهاد؟! سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود! و زمین را بعد از آن گسترش داد و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد و کوهها را ثابت و استوار کرد همه اینها برای بهره گیری شما و چهارپایان است.» (نازعات/ 33-27)
9- «و السماء و مابناها* و الارض و ما طحاها؛ قسم به آسمان و کسی که آن را بنا کرد، قسم به زمین و آنکه آن را گسترانید.» (شمس/ 6-5)
10- «و الارض مددناها و القینا فیها رواسی و انبتنا فیها من کل شیء موزون * و جعلنا لکم فیها معایش و من لستم له برازقین؛ و زمین را گستردیم، و در آن کوههای ثابتی نهادیم، و از هر گیاه موزون در آن رویاندیم و برای شما و کسانی که شما روزی دهنده آنان نیستید، انواع وسائل زندگی را در آن قرار دادیم.» (حجر/ 20- 19)
11- «الذی جعل لکم الارض مهدا و سلک لکم فیها سبلا و أنزل من السماء ماء فاخرجنا به أزواجا من نبات شتی* کلوا و أرعوا أنعامکم إن فی ذلک لآیات لأولی النهی* منها خلقناکم و فیها نعیدکم و منها نخرجکم تارة اخری؛ خداوندی که زمین را برای شما محل آسایش قرار داد؛ و راههایی در آن ایجاد کرد؛ و از آسمان آبی فرستاد که با آن، انواع گوناگون گیاهان را برآوردیم. بخورید، و چهارپایان را به چرا برید، به یقین در اینها نشانه های روشنی برای خردمندان است! شما را از زمین آفریدیم؛ و در آن باز می گردانیم؛ و بار دیگر از آن بیرون می آوریم!» (طه/ 53-54-55)
12- «الذی جعل لکم الارض فراشا و السماء بناء و انزل من السماء ماء فاخرج به الثمرات رزقا لکم فلا تجعلوا الله اندادا و انتم تعلمون؛ خداوندی که زمین را برای شما بستر، و آسمان را سقف قرار داد؛ و از آسمان آبی فرو فرستاد؛ و به وسیله آن، میوه ها را پرورش داد تا روزی شما باشد. بنابراین، برای خدا همتایانی که خود (ساختگی بودنشان را) می دانید، نتراشید.» (بقره/ 22)
13- «الم تروا کیف خلق الله سبع سماوات طباقا....* و الله جعل لکم الارض بساطا * لتسلکوا منها سبلا فجاجا؛ آیا ندیدید چگونه خداوند هفت آسمان را بر روی هم آفریده است و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده ای قرار داد، تا از راهها و دره های آن رفت و آمد کنید» (نوح/ 15-19-20)
14- «افلا ینظرون الی الابل کیف خلقت و الی السماء کیف رفعت* و الی الجبال کیف نصبت و الی الارض کیف سطحت؛ آیا آنان به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده است؟! و به آسمان نگاه نمی کنند که چگونه برافراشته است؟! و به کوهها که چگونه در جای خود برپا شده؟! و به زمین که چگونه گسترده و هموار گشته است؟!» (غاشیه/ 20-17)
15- «امن خلق السموات و الارض و انزل لکم من السماء مآء فانبتنابه حدآئق ذات بهجه ماکان لکم تنبتوا شجرها ءاله مع الله بل هم قوم یعدلون* امن جعل الارض خلالها انهارا و جعل لها رواسی و جعل بین النهرین حاجزا ءاله مع الله بل اکثرهم لایعلمون؛ آیا کسی که آسمانها و زمین را آفریده، و برای شما از آسمان آبی فرستاد که با آن باغهای زیبا و سرورانگیز رویاندیم، باغهایی که شما هرگز نمی توانسید درختان آن را برویانید! آیا معبود دیگری با خداست؟ نه، بلکه آنان گروهی همانند تراش حق ناپذیرند! یا کسی که زمین را مستقر و آرام قرار داد، و میان آن نهرهائی روان ساخت، و برای آن کوههای ثابت و پابرجا ایجاد کرد، و میان دو دریا مانع ایجاد کرد. آیا معبودی با خداست؟ نه، بلکه بیشتر آنان نمی دانند!» (نمل/ 61-60)
16- «و جعلنا فی الارض رواسی ان تمیدبهم و جعلنا فیها فجاجا سبلا لعلهم یهتدون* و جعلنا السماء سقفا محفوظا و هم عن ایاتها معرضون؛ و در زمین، کوههای ثابت و پابرجایی قرار دادیم، مبادا آنان را بلرزاند! و در آن دره ها و راههائی قرار دادیم تا هدایت شوند! و آسمان را سقف محفوظی قرار دادیم، ولی آنان از آیات آن روی گردانند.» (انبیاء/ 32-31)
17- «الم نجعل الارض کفاتا * احیاء و امواتا * و جعلنا فیها رواسی شامخات؛ آیا زمین را مرکز اجتماع انسانها قرار ندادیم، هم در حال حیاتشان و هم مرگشان؟! در آن کوههای استوار و بلندی برافراشتیم...» (مرسلات/ 25-26-27)
18- «هو الذی جعل الشمس ضیاء و القمر نورا و قدره منازل لتعلموا عدد السنین و الحساب ما خلق الله ذلک الا بالحق یفصل الایات لقوم یعلمون* ان فی اختلاف اللیل و النهار و ما خلق الله السموات و الارض لایات لقوم یتقون؛ اوست خداوندی که خورشید را روشنایی، و ماه را نور قرار داد؛ و برای آن منزلگاههائی مقدر کرد، تا عدد سالها و حساب را بدانید؛ خداوند این را جز به حق نیافریده؛ او آیات را برای گروهی که اهل دانش اند، شرح می دهد! به یقین در آمد و شد شب و روز، و آنچه خداوند در آسمانها و زمین آفریده، آیات و نشانه هایی است برای گروهی که پرهیزکارند.» (یونس/ 5-4)