اخلاق کمونیسم و مارکسیسم

اخلاق "کمونیستی" یا "مارکسیستی" هم برای خود یک سیستم اخلاقی دارد و ناچار هر مکتبی باید یک معیار هایی برای اخلاق وضع بکند که پاسخگوی این سؤال ها باشد که برای چه چیز ارزش انسانی قائل است و چه نفع کاری را اخلاق می داند و چه نوع کاری را ضد اخلاق می شمارد؟ در این مکتب، یک چیز معیار اخلاق است و آن تکامل اجتماعی است، آن هم تکاملی که بر اساس تکامل ابزار تولید توجیه می شود.
مکتب "مارکسیسم" منطقی دارد که همان منطق معروف "هگل"، منطق "دیالکتیک" است. فلسفه و جهان بینی ای دارد که جهان بینی مادی است، بالخصوص مادیتی که در قرن هجدهم رایج و شایع بود و یکی از شاگردان یا پیروان به اصطلاح چپگرای هگل به نام "فوئرباخ" آن را تجدید مطلع کرد. "کارل مارکس" در فلسفه مادی در واقع، تابع "فوئرباخ" است منتها منطق "فوئرباخ" منطق دیالکتیکی نبوده است. "مارکس" آن منطق دیالکتیک را با فلسفه مادی تلفیق کرده است و از آن مادیت تحولی یا مادیت جدلی (این اصطلاحاتی که می گویند) و یا ماتریالیسم دیالکتیک به وجود آمده. هم چنین این مکتب یک نظر خاص در مورد ماهیت تاریخ دارد که بر اساس اصالت اقتصاد است. می گوید: ماهیت اصلی تاریخ را اقتصاد تشکیل می دهد که این را ماتریالیسم تاریخی می گویند. ظاهرا این اصطلاح را "انگلیس" وضع کرده است. ماتریالیسم تاریخی یا مادیت تاریخی یعنی تاریخ ماهیت مادی دارد و بخش دیگر بخش جامعه شناسی است.
در بخش جامعه شناسی هم مثل بخش فلسفه تاریخ، جامعه تقسیم می شود به زیر بنا و رو بنا و زیر بنای جامعه، روابط اقتصادی و تولیدی است و رو بنا همه چیز دیگر. قسمت های دیگری از مکتب مارکسیسم البته مربوط به مسائل اقتصادی است، یعنی واقعا ماهیت اقتصادی دارد، همان چیزی که رشته تخصصی "کارل مارکس" هم فقط آن بوده یعنی او یک مرد اقتصاد دان بوده و در اقتصاد صاحب نظر بوده است و نظریه ای دارد -اگر چه این نظریه را هم قبلا اقتصاد دان های دیگر گفته بودند ولی شاید او بیشتر پرورش داد- راجع به مسئله کار و ارزش که ارزش فقط از کار به وجود می آید و سرمایه تولید ارزش نمی کند، بنابراین ارزش اضافی هر سودی که سرمایه دار به دست می آورد به او تعلق ندارد بلکه به کارگر تعلق دارد؛ که این، نظریه خاصی است درباره کار و سرمایه.