ضرورت وحدت بین مسلمین و دوری از پیوند با کفار

قرآن در آیه 73 سوره انفال می فرماید: «والذین کفروا بعضهم اولیاء بعض؛ اما کافران خودشان با یکدیگر پیوند دارند.» همانطور که بعضی از مفسرین مخصوصا علامه طباطبائی در تفسیر المیزان می فرمایند، قرآن کریم در اینجا نمی خواهد تکلیف برای کفار تعیین کند. کفار که تابع دستور اسلام نیستند. می خواهد بگوید بین خود آنها ولایت هم پیمانی و همکاری وجود دارد، شما جزو آنها نشوید. آن وقت می بینیم که قرآن در اینجا چه تهدیدی می کند: «الا تفعلوه تکن فتنه فی الارض و فساد کبیر؛ اگر این ترک ولاء کفار را در میان خودتان حفظ نکنید فتنه و فساد بزرگی در روی زمین پیدا می شود.»
ما مسلمانها نشسته ایم چشمهای خودمان را بسته ایم، پیوسته می گوئیم چرا ما مسلمانها این جور شکست خورده هستیم؟ چرا ما مسلمانها ذلیل هستیم؟ خیال می کنیم همین قدر که ما اذان و اقامه گفتیم و نماز خواندیم دیگر مسلمانیمان کامل است، ما که "اشهدان لا اله الا الله و اشهدان محمدا رسول الله" می گوئیم بنابراین مسلمان کامل هستیم. در حالی که اسلام یک دستورهای دیگری هم دارد. از مهمترین دستورهای اسلام همین دستور روابط خاص اجتماعی میان ما مسلمین است، همین که می گوید اگر نکنید اوضاع خیلی خراب است. ما نکردیم اوضاع هم خراب است.
این خیلی واضح است: به اندازه ای که ما مسلمین خودمان علیه یکدیگر فعالیت می کنیم دشمنان ما علیه ما فعالیت نمی کنند. چندی پیش دیدم یک آقای محترمی اظهار ناراحتی می کرد که فلان شخص گفته است هیچ فرق نمی کند که فلسطینی ها اسرائیلی ها را بکشند یا اسرائیلی ها فلسطینی ها را بکشند! از یک طرف قرآن می گوید: «والذین کفروا بعضهم اولیاء بعض الا تفعلوه تکن فتنه فی الارض و فساد کبیر» (انفال/ 73)، از طرف دیگر ما می گوئیم اسرائیل که الدالخصام مسلمین است یعنی مسلمین دشمنی عنودتر و خطرناک تر از اسرائیلی ها ندارند، هیچ فرق نمی کند که آنها فلسطینی ها را بکشند و یا فلسطینی ها آنها را. بعد هم می خواهیم یک ملت سعادتمند باشیم.
حدیث معروفی است در تفسیر امام عسکری (ع)، و از قدیم یادم هست. اما راجع به بعضی از آن هایی که نامشان علماست و در آخرالزمان پیدا می شوند می فرماید: «هم اضر علی ضعفاء شیعتنا من جیش یزید علی الحسین بن علی علیه السلام و اصحابه؛ یعنی ضرر اینها بر امت اسلام از لشکر یزید بر حسین بن علی (ع) بیشتر است. واقعا هم همین طور است.»

توجه قرآن به پیوند های بین خویشاوندان
در آیه 75 سوره انفال آمده: «و اولوا الارحام بعضهم اولی ببعض فی کتاب الله ان الله بکل شیء علیم؛ و در کتاب خدا خویشاوندان (در ارث)، بعضی شان بر دیگری اولویت دارند (و) خدا به هر چیزی داناست.» چون در آیات قرآن کریم، زیاد از نزدیک بودن مؤمنین به یکدیگر سخن رفته است، از اینکه اینها نزدیکترین افراد به یکدیگر هستند، و به اصطلاح صحبت از پیوند روحی و معنوی است، مخصوصا با توجه به این که تواریخ می گویند پیغمبر اکرم (ص) برای یک مدت موقت ارث هم در میان آنها برقرار کرد، برای اینکه مسلمین خیال نکنند که پیوند جسمانی به کلی بی اثر است، هر چه هست پیوند معنوی است و بنابراین در مسئله ارث که انتقال مال و ثروت است، مال و ثروت فقط به برادران مسلمان می رسد نه به خویشاوندان نسبی و سببی، قرآن می گوید: «اولوا الارحام بعضهم اولی ببعض فی کتاب الله» لکن خویشاوندان به یکدیگر اولویت دارند. یعنی در مسئله ارث، باز آنچه حاکم است خویشاوندی است نه چیز دیگر. «ان الله بکل شیء علیم؛ خدا به همه چیز دانا و آگاه است.»