کارخانجات شیمیایی، مکانیکی و آزمایشگاهی

غذایی که خورده می شود، دارای موادی گوناگون و اجزائی مختلف می باشد. اعضای پیکر ما نیز، گوناگون و مختلف هستند و هر عضوی از آنها غذائی مخصوص به خود لازم دارد و غذای این عضو، به درد آن عضو، نمی خورد. غذائی که داخل پیکر انسان می شود، تجزیه می گردد. به رنگهای گوناگون در می آید، غذای هر عضوی درست می شود و خدمت آن عضو تقدیم می گردد، تا ایشان میل فرموده، جبران و نقیصه ای را که در اثر حرارت غریزی برای ایشان پیدا شده، جبران کنند.
آیا در این پیکر کوچک، چند کارخانه شیمیائی و مکانیکی و چند آزمایشگاه، موجود است؟ آیا مهندسین و کارگرهای این دستگاهها چه کسانی و چند تن هستند؟ آیا متخصین این دستگاه ها، در کدام دانشگاه تحصیل کرده اند که هرگز اشتباه نمی کنند؛ و هیچ یک از تجزیه های آنها خطا نمی شود و همه موارد را می شناسند؟ آیا مأمورین اتصال غذا به هر عضو، چگونه اشتباه نمی کنند که غذای این عضو را به عضوی دیگر بدهند؟ آیا این اعضاء چگونه غذای خود را می شناسند که غذائی دیگر را نمی خورند؟ پرسشهائی است که همه کس از پاسخ آنها، ناتوان است.
پاسخ قطعی آن است که سازنده ای دانا و گرداننده ای بسیار توانا همه این کارها را انجام می دهد، کارهائی که عقل و علم بشر، در برابر انجام دهنده اش، سر تعظیم فرود می آورد.