گویچه های قرمز و سفید

در خون ما، دو دسته از موجودات بسیار ریز، زندگی می کنند: گویچه های قرمز و گویچه های سپید. این گویچه ها آنقدر ریز هستند که جز با چشم مصلح آنها را نمی توان دید. عدد گویچه های قرمز در هر میلیمتر مکعب خون در حدود 5 میلیون میباشد. گویچه های قرمز برای انسان سود می آورند و زیان را میبرند. آنها آب و اکسیژن هوا را، به تمام سلول های بدن میرسانند. مواد غذائی را از روده ها، اکسیژن هوا را از ریه ها، می گیرند و در کوتاهترین مدت به دور ترین نقطه کشور تن میرسانند سپس کثافات و زهرهای حاصله از احتراق مواد غذائی را که در سلولها پدید آمده، جمع آوری کرده، به قلب بر میگردانند و از راه ریه بیرون می ریزند.
گویچه های سپید که عددشان در هر میلیمتر مکعب خون به 7 هزار میرسد سربازانی هستند که برای دفاع از این کشور، همیشه آماده اند. نه خواب دارند و نه فراموشی. اگر گوشه ای از پوست بدن پاره شود و میکروبهای زیاندار، به کشور تن حمله کنند گویچه های سفید به دفاع میپردازند و نمیگذارند دشمن از مرز بگذرد و داخل کشور گردد. چرکهائی که در محل زخمها دیده می شود، نعشهای گویچه های سپید می باشند که در راه دفاع از کشور تن به شهادت رسیده اند. اگر دشمن خط دفاعی را شکافت و از مرز گذشت و داخل کشور گردید، این وقت است که خطرناکترین جنگ تن به تن، میان دشمن و سربازان سپید آغاز می شود و سربازان سپید به جنگ میکروبی می پردازند یعنی در برابر میکروب دشمن یکنوع مواد سمی و کشنده میکروب، از خود ترشح می کنند، تا نابودش سازند (سرمهای ضد بیماریها را از اینگونه ترشحات گویچه های سپید می سازند) اگر دشمن بسیار نیرومند بود و سربازان سپید نتوانستند نابودش کنند این جا است که ما بیمار شده و پزشک و دارو، نیاز پیدا می کنیم. دارو نیروئی است کمکی، که از خارج برای سربازان سپید کشور تن می رسد.
آیا چه کسی به گویچه های قرمز دستور می دهد که آب و هوا و غذا را به سلولهای بدن برسانند و کثافات و سموم را بیرون ببرند؟ چرا این گویچه های قرمز نافرمانی نمی کنند؟ آیا گویچه های سپید دشمن را از کجا می شناسند؟ آیا ضد آن را از کجا دانسته اند و چگونه تولید می کنند تا آنرا نابود کنند؟ آیا این موجودات ریزه، چگونه میان میکروبی که از خارج می آید و داروئی که از خارج می آید فرق می گذارند که آن را دشمن می شناسند و با وی به نبرد می پردازند، و این را دوست می دانند و از وی کمک می گیرند در صورتی که همان دارو گاه زیان می آورد؟ آیا آنها عقل دارند یا عاقل و خردمندی آنها را راهنمائی می کند؟ عاقل و خردمندی که همیشه بیدار است و همه چیز از او پوشیده نیست و همه گونه قدرت دارد.