نکاح و علاقه جنسی در اسلام و مسیحیت

برای ما مسلمانان که علاقه دو همسر را به یکدیگر یکی از نشانه های بارز وجود خداوند می دانیم («و من آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم مودة و رحمة؛ یکی از نشانه های او این است که از خود شما برای شما همسر آفرید تا با او آرام گیرید و میان شما مهر و محبت قرار داد.» (روم/ 21)) و نکاح را "سنت" و تجرد را یک نوع "شر" حساب می کنیم هنگامی که می خوانیم یا می شنویم بعضی از آئین ها علاقه جنسی را ذاتا پلید و آمیزش جنسی را (ولو با همسر شرعی و قانونی) موجب تباهی و سقوط می دانند دچار تعجب می شویم. عجب تر آنکه می گویند: دنیای قدیم عموما گرفتار این وهم بوده است.
منشأ پیدایش افکار و عقاید غلط در مورد روابط جنسی چیست؟ افکاری از قبیل این که امیال جنسی پلید و آلوده است و باید از آن ها دوری کرد از کجا پیدا شده است؟ چه چیز سبب می شود که بشر به علاقه و میل طبیعی خود به چشم بدبینی بنگرد و در حقیقت جزئی از وجود خود را محکوم کند؟ باید گفت که علل گوناگونی می توانند در گرایش بشر به این گونه افکار و آرا دخیل باشد. ظاهرا علت اینکه فکر پلیدی "علاقه و آمیزش جنسی" در میان مسیحیت تا این حد اوج گرفت، تفسیری بود که از بدو تشکیل کلیسا، از طرف کلیسا برای مجرد زیستن حضرت عیسی (ع) صورت گرفت.
گفته شد علت اینکه مسیح تا آخر مجرد زیست، پلیدی ذاتی این عمل است و به همین جهت روحانیین و مقدسین مسیحی شرط وصول به مقامات روحانی را آلوده نشدن به زن در تمام مدت عمر دانستند و "پاپ" از میان اینچنین افرادی انتخاب می شود. به عقیده ارباب کلیسا تقوا ایجاب می کند که انسان از ازدواج خودداری کند. کلیسا ازدواج را به نیت تولید نسل جایز می شمارد. اما این ضرورت، پلیدی ذاتی این کار را از نظر کلیسا از میان نمی برد. علت دیگر جواز ازدواج، دفع افسد به فاسد است؛ یعنی به این وسیله از آمیزش های بی قید و بند مردان و زنان جلوگیری می شود.
کلیسا ازدواج را غیر قابل فسخ (ابطال) و طلاق را ممنوع می شمارد. گفته می شود کلیسا خواسته است بدین وسیله ازدواج را تقدیس و از تحقیر آن بکاهد. ممکن است علت ممنوعیت طلاق و غیر قابل فسخ بودن ازدواج از نظر کلیسا این باشد که خواسته است برای کسانی که از بهشت تجرد رانده شده اند جریمه و مجازاتی قائل باشد.