عام الفیل

سال 570 میلادی به «عام الفیل» سال فیل، معروف است. در این سال ابرهه، پادشاه یمن، با لشگری انبوه همراه با تعدادی فیل، برای تخریب کعبه به سمت مکه حرکت کرد. علت لشگرکشی او این بود که وی پس از تسلط کامل بر یمن، کلیسایی در منطقه صنعاء به نام قلیس ساخت و در نامه ای به پادشاه حبشه چنین نوشت: «کلیسایی بنا نهاده ام که تاکنون مانند آن دیده نشده است. پس از اتمام بنای آن، زائران کعبه را به سوی آن خواهم کشید.» با انتشار مضمون این نامه در بین اعراب، مردی از قبیله بنی فقیم برای ابراز انزجار خود، کلیسای ابرهه را با مدفوع خود آلوده کرد. ابرهه که به دنبال فرصت مناسبی برای تخریب کعبه بود، در پی این اقدام تحقیر آمیز، با لشگری انبوه و همراه با 14 فیل به سمت مکه حرکت کرد.
دو تن از بزرگان یمن به نام های ذو نفر و نفیل بن حبیب خثعمی در برابر او ایستادگی کردند اما شکست خوردند و به اسارت ابرهه در آمدند.
ابرهه برای رییس قریش، عبدالمطلب، پیام فرستاد که «من برای کشتار مردم نیادم بلکه تنها برای انهدام کعبه لشگرکشی کرده ام.» عبدالمطلب به دیدار ابرهه رفت و از او درخواست کرد دویست شتری را که توسط لشگریان او غارت شده بود، بازگرداند. ابرهه با تعجب به او گفت: «با این همه بزرگی که در تو می بینم چگونه به این خواسته کوچک اکتفا می کنی؟ در حالی که من برای تخریب کعبه که دین تو و اجدادت است آمده ام.» عبدالمطلب در پاسخ او گفت: «انا رب الابل و للبیت رب غیمه» من صاحب شترها هستم. کعبه هم صاحبی دارد که خودش از آن نگهداری می کند.» ابرهه با غرور گفت: «کسی نمی تواند مرا از هدفم باز دارد.» سپس دستور داد شتران او را باز پس دهند.
عبدالمطلب قریش را بر آن داشت تا از مکه خارج شوند و به کوهها پناه ببرند. همین که لشگر ابرهه به سمت کعبه حرکت کرد خداوند دسته هایی از پرندگان آسمانی به نام ابابیل را مأمور کرد تا با سنگریزه هایی که به منقار داشتند به لشگر ابرهه هجوم ببرند و آنان را هلاک کنند. قرآن کریم این ماجرا را در سوره فیل بازگو کرده است. پس از «عام الفیل»، قریش نزد اعراب از منزلت و مقامی بسیار ارجمند برخوردار شدند.