اتم های اورانیوم؛ نشانه ای از او

هسته اتم اورانیم، دارای 92 الکترون می باشد که با سرعتی متجاوز از 200 هزار کیلومتر در ثانیه بگرد پروتون یعنی هسته مرکزی می گردد. آیا نود الکترون در هر یک از اتمهای اورانیوم با این سرعت عجیب در این مدار بسیار کوچک، در سالیان دراز، بگردش خود ادامه بدهند و مدار آنها بقدری منظم باشد که یکبار هم الکترونها با هم تصادف نکنند یا مدار خود را تغییر ندهند، یا در سرعت حرکت آنها کاهشی رخ ندهد، می تواند معلول تصادف باشد؟ هرگز. عقل سالم باور نمی کند. چون وجود میلیونها احتمال برخلاف تصادف را باطل می کند. آیا طبیعت می تواند پدید آورنده اتمها باشد؟ نه زیرا طبیعت نمی تواند عدد الکترونها را بداند، سرعت حرکت آنها را بداند، الکترونها را از پروتون تمیز دهد، زمان حرکت الکترونها را بداند، مدار الکترونها را بشناسد، به جذب و دفع میان آنها پی ببرد. پس چگونه می تواند پدید آورنده آنها باشد. جز او دیگری نمی تواند اتم و اتم اورانیوم را پدید آورد.