پیدایش حیات در زمین

اصل یکم: همه موجودات زنده به اتفاق همه زیست شناسان در حرارت مخصوصی زندگی می کنند؛ چنانچه اگر درجه حرارت محیط زندگی آنها از صد درجه حرارت سانتی گراد بگذرد، امکان حیات، برای نود و نه درصد از این موجودات زنده باقی نمی ماند. به عقیده بعضی از زیست شناسان، پاره ای از میکروبها، در صد درجه حرارت سانتی گراد مقاومت خود را حفظ می کنند. ولی در درجه های صد و دویست محکوم به مرگ قطعی خواهند بود. این اصل علمی که هر موجود زنده ای نمی تواند در درجه حرارت دویست، زنده بماند مورد اتفاق همه دانشوران زیست شناس می باشد.
اصل دوم: آخرین فرضیه در پیدایش کره زمین که هنوز خلاف آن ثابت نشده است و مورد قبول همه مراکز علمی جهان می باشد فرضیه لاپلاس است. این نظریه می گوید زمین و دیگر سیارات از کره خورشید، جدا شده است. به عقیده لاپلاس، کره زمین و همه سیارات خورشید و اقمار آن، جزئی از خورشید بوده اند و به صورت کره آتشینی می سوختند سپس زمین از خورشید جدا شده و در گوشه ای از فضا قرار گرفته است. پس با حرکت دورانی خود، به سردی گرائیده است و پس از گذشت سالیانی دراز، پوسته نازکی، از آن، برای حیات و زندگی موجودات در سطح آن آماده شده است.
اصل سوم: درجه حرارت خارجی خورشید، یازده هزار درجه حرارت فارنهایت است ولی تاکنون، دانشمندان به مقدار درجه حرارت داخلی آن پی نبرده اند.
اصل چهارم: در زیست شناسی ثابت شده که هر موجود زنده ای بایستی از موجودی زنده پدید آید. زیرا موجودی که سلول یا ویروس حیاتی ندارد، نمی تواند برای موجودی زنده، مبدأ قرار گیرد. این اصل نیز نزد فلسفه مسلم است که فاقد شیء معطی شیء نخواهد بود. فطرت انسانی نیز بدین اصل پایبند می باشد و یک شاعر، فطرت انسان را به زبان آورده است:
ذات نایافته از هستی بخش *** نتواند بشود هستی بخش
پاره ابری که بود زآب تهی *** ناید از وی صفت آبدهی
زیست شناسی می گوید: موجود بی روح، هرگز به صورت نباتات یا حیوان و یا انسان، درنمی آید و هر زنده ای را شاخه ای از زنده ای دیگر می داند. نتیجه این چهار اصل این است که ازلیت حیات در زمین و منظومه شمسی محال می باشد. چون محال است که ماده در یازده هزار درجه حرارت فارنهایت زیست کند. اکنون این پرسش پیش می آید. زندگی و حیات، در کره زمین، از کجا پیدا شده است؟ تنها پاسخی که برای پرسش می باشد و عقل سالم آن را می پذیرد اینست که موجودی بسیار دانا و بسیار توانا، تخم حیات و زندگی را پاشید و زندگانی را ایجاد کرد و مردگانی را زنده کرد.