بصائرالدرجات

بصائرالدرجات کتابی است در زمینه معارف شیعه، کتابی است کلامی که همه مطالب آن بر پایه نقل حدیث مستقیم با سندهایی بسیار نزدیک به زمان امامان معصوم از طریق راویان گوناگون به اثبات رسیده است. نویسنده آن دانشور شیعه ابوجعفر محمدبن حسن بن فرخ صفار قمی است. مطالب این کتاب در ده جزء نوشته شده است:
مطالب جزء اول: در برتری دانش و دانشمندان.
مطلب جزء دوم: در اینکه امامان شیعه معدن علم و شجره نبوت و کلیدهای بهشت و جایگاه رسالت اند.
مطالب جزء سوم: در اینکه امامان دانش آدم و دانش همه دانشمندان را به ارث برده اند.
مطالب جزء چهارم: در اینکه همه کتابهای پیامبر اکرم و امام علی (ع) به دیگر امامان رسیده است.
مطالب جزء پنجم: در اینکه اسم اعظم خدا و علم کتاب در نزد ائمه اطهار است.
مطالب جزء ششم: در اینکه امامان معصوم احوال شیعیان خود را میدانند و از آنچه بر سر ایشان می آید، آگاه هستند.
مطالب جزء هفتم: در بیان اینکه صفت محدث و راوی حدیث چیست و او با حدیث چه می کند و چگونه با امام سخن میگوید.
مطالب جزء هشتم: در بیان فرق میان پیامبران پیشین و ائمه اطهار و برتری ائمه بر تمام پیامبران گذشته.
مطالب جزء نهم: در بیان صفت پیامبر و امامان و بصیرت آنها و امتیازهای منحصر و خاص آنها که هیچکس در این امتیازات با آنها قابل قیاس نیست.
مطالب جزء دهم: در اینکه هر یک از ائمه اطهار فرمان پیغمبر اکرم را درباره وصیت به امام بعد از خود می دانسته است.
این کتاب آنقدر به زمان ائمه اطهار نزدیک است که گویند نویسنده آن در زمان امام عسگری (ع) می زیسته است. کتاب بصائر الدرجات در سال 1285 قمری در تهران به چاپ رسیده است.