خودپسندی و حق پوشی کفار از عوامل سقوط آنها

«و الذین سعو فی ءایـ'تنا معاجزین أولـ'ئک لهم عذاب من رجز ألیم؛ و کسانی که در (ابطال) آیات ما کوشش می کنند که ما را به عجز آورند، برایشان عذابی دردناک از شکنجه است» (سبأ/ 5)
آن کسانی که در مقابل مؤمنین اعتراف به حقانیت خدا نمی کنند و در راه شکستن و خرد کردن و نابود ساختن آیات ما کوشش می کنند و می خواهند مؤمنین را به زانو در آورند و آنها را به عجز و زبونی بکشانند و در حقیقت می خواهند بر امر خدا پیشی گیرند؛ پاداش آنان عذابی دردناک از پلیدی خواهد بود. آری کسی که در صدد خاموش ساختن نور مؤمن و عاجز ساختن او و به زبونی در آوردن اوست، در صدد عاجز ساختن خدا و نور خداست؛ چون مؤمن مظهر و مظهر خداست، تجلی گاه جمال و جلال خداست. آنان خود را استیضاح می کنند، و متن پلید خود را ظاهر می سازند و باطن آلوده خود را ظهور می دهند.
مه فشاند نور و سگ عوعو کند *** هر کسی بر خلقت خود می تند
سگ در فوران تابش ماهتاب جهان تاب در شب های ماهتابی، نمی تواند تحمل این نور را کند؛ حسد می برد و عوعو می کند. پلنگ پر استکبار برای دستیابی به ماه و دریدن و پاره کردن آن به بالای قله کوه می رود و از قله کوه برای چنگ اندازی به ماه، خود را به آسمان پرتاب می کند، که ناگهان به ته دره سرنگون می شود و استخوان هایش در هم می شکند. یعنی با نفس این عمل، فنا و بوار و هلاک خود را می خرند و قبر خود را به دست خود حفر می کنند. «سعو فی ءایـاتنا معـاجزین». دیگر نمی دانند که این سعی و کوشش در راه نابودی ما و نور ما، عین وصول به عذاب دردناک و گرفتاری در دامن پلیدی ها و نکبات است. استخوان ها شکسته می شود و صد پاره می گردد و هر چه عذاب سخت تر می شود و در اثر آن پوست و گوشت سوخته می گردد، با روئیده شدن پوست و گوشت تازه مزه و طعم عذاب بهتر چشیده می شود.
مثال واضح دو دو تا میشود چهار تا؛ او عناد می کند و می گوید پنج تا. «ثم أدبر و استکبر * فقال إن هـ'ذآ إلا سحر یؤثر * إن هـ'ذا´ إلا قول البشر * سأصلیه سقر؛ سپس پشت می کند و بلند منشی می نماید و سپس می گوید: این قرآن غیر از سحر انتخاب شده چیز دیگری نیست؛ این قرآن نیست مگر گفتار بشر. آری من او را به سقر می سوزانم و در آن به آتش می افکنم »، «و ما´ أدرئک ما سقر * لا تبقی و لا تذر؛ و نمی دانی ای پیامبر سقر چیست؟ آتشی است که کسی را باقی نمی گذارد و رها نمی کند.» (مدثر/ 23-28)
این عذاب ها نفس انکار و استکبار آنانست که به صورت این شکنجه ها و عذاب های دردناک تجلی می کند. می گویند: این پیغمبر هم فردی مثل ماست؛ به ما امر و نهی می کند و می گوید: اگر مخالفت کنید قیامتی در پیش دارید! و به جزای کردارتان می رسید!