شهادت رسول الله بر پیامبران و امت ها در قیامت

و در «احتجاج» شیخ طبرسی (ره) آمده است که: «امیرالمؤمنین (ع) در ضمن گفتار طویل خود که در جواب زندیقی که می گفت: اگر در قرآن اختلاف و تناقض نبود من در دین شما داخل می شدم، حضرت فرمودند: پس در محشر پیغمبران بر پا میشود و از آنها راجع به تأدیه و تبلیغ رسالتی که آنها به امت هایشان داشتند پرسش میشود و از خود امت ها نیز پرسش میشود لیکن آنان انکار می کنند؛ همچنان که خداوند تعالی فرموده است: هر آینه حقاً ما از امت هایی که پیامبران را به سوی آنها فرستادیم پرسش می کنیم، و حقاً از خود پیغمبران نیز پرسش خواهیم کرد؛ امت ها می گویند: ابداً بسوی ما پیامبری که بترساند و بشارت دهد نیامده است. در این حال آن پیامبران از حضرت پیامبر اکرم (ص) گواهی بر اعمال خود نسبت به تبلیغ امت هایشان می خواهند. رسول الله گواهی می دهد که خداوندا این رسولان راست می گویند! و این امت های منکِر دروغ می گویند. و رسول الله به یکایک از این امت ها میگوید: آری به سوی شما پیامبرتان با بشارت و انذار آمد و تبلیغ رسالت خود را نمود، و خداوند بر هر کاری تواناست؛ یعنی مقتدر است که جوارح و اعضاء شما را به سخن در آورد، و آنان گواهی دهند که پیامبرانتان به سوی شما آمدند و ابلاغ مراتب رسالت خود را نمودند و همچنین خداوند خطاب به رسول الله نموده و می فرماید: ای رسول اکرم! پس چگونه است در آن زمانی که ما از هر امت و جماعت پیامبری را به عنوان گواهی و شهادت می آوریم و تو را نیز برای گواهی و شهادت عمل آن پیامبران می آوریم!»
در «تفسیر عیاشی» از ابی معمر سعدی آورده است که: «حضرت امیرالمؤمنین (ع) در وصف روز قیامت چنین فرموده اند که: تمام خلایق جمع می شوند در محلی که باید در آنجا جمیع افراد بشر بازپرسی شوند و هیچکس حق سخن گفتن را ندارد مگر کسانی که خداوند به آنها اجازه دهد و سخن به راستی گویند. در آن موطن و محل، پیامبران بر پا میشوند و مورد سؤال و بازپرسی قرار میگیرند؛ و این مفاد همان گفتاری است که خدا در قرآن به محمد (ع) دارد: پس چگونه است در وقتی که از هر امت و جماعتی، ما گواهی از خود آنان بیاوریم! و ای محمد ما تو را گواه بر اعمال آن گواهان بیاوریم! پس بنابراین رسول الله گواه بر پیامبران است، و پیامبران گواهان بر امت های خود می باشند.»
و در کتاب «فضائل الشیعة» شیخ صدوق (ره) وارد است که: با سند متصل خود از ثمالی روایت می کند که: «امام صادق (ع) فرمودند: ما گواهان بر شیعیان خود هستیم و شیعیان ما گواهان بر مردم هستند و به واسطه گواهی شیعان ما سایر افراد مردم مورد رحمت و جزای خوب و یا مورد پاداش سخت و عذاب خدا قرار می گیرند».
شهادتی که رسول الله برای انبیاء و ائمه (ع) می دهد بر اساس درجات و مقاماتی است که باید مراعات شود، چون درجه و مقام رسول الله بسیار درخشان و عالی است و مقامات پیامبران و امامان پائین تر است و امامان از امت شفاعت می کنند و به اعمال آنها شهادت می دهند. چون مردم عادی تاب مقاومت و ایستادگی در برابر آن نور جلال را بدون واسطه و حجاب ندارند و بنابراین با لحاظ مراتب و درجات و مقامات، آن نور تنازل می کند و هر کس بهره خود را از آن میبرد و لذا از راه توسل به امام انسان میتواند به درجات و مقامات رضا و تسلیم در ذات حق برسد و گرنه تا آخر عمر حَیارَی و سرگردان می ماند.