جستجو
أخبار بسیاری داریم که انبیاء به طور مطلق و اصفیاء آنان چون آدم (ع) و داود (ع) و شعیب (ع) و ایوب (ع) و لوط (ع) و ادریس (ع) و پیغمبران اولوا العزم چون نوح (ع) و ابراهیم (ع) و موسی (ع) و عیسی (ع) به حضرت خاتم النبیین پیامبر اکرم و امام علی (ع) و حضرت زهرا (س) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) متوسل می‌شدند و برای رفع مشکلات و مغفرت خطایا و ارتقای مقامات از ارواح تابناک آنها استمداد می‌جستند.
البته این به جهت علو مقام و نورانیت معنوی و ملکوتی آنهاست که برای التماس و التجای به درگاه حضرت احدیت خود را ناچار از استمساک از این آیات الهیه می دیدند؛ و الا این مقام، مقام اعتباری و امر تشریفی نیست، زیرا این نوع اعتباریات در حقایق راهی ندارد؛ آن اصالت و واقعیت و آن طهارت مطلقه ذوات طیبه خمسه بود که همه سابقین و لاحقین را به خضوع و خشوع در می‌آورد و برای وصول به درگه قرب حضرت باری تعالی شأنه العزیز ناچار از عبور از حجاب اقرب و تجلی اعظم و ناچار از ظهور نور احدی در مرآت دل های خودشان، از این مرایا و آئینه‌های تابناک بودند.
همین شفاعت خمسه طیبه بوده است که خداوند به برکت آن آتش را بر ابراهیم بردا و سلاما فرمود و کشتی نوح را به سلامت به جودی رسانید و عصا را در دست موسی اژدها نمود و سپس آن را باز گردانید، و طلوع نور پیروان آنها بود که در درخت به أنا الله دریچه توحید را به روی او گشود و او را در وادی معرفت کشانید و او را با سبطیان از شر فرعون و قبطیان نجات داد و آب را بر آنها معبر نمود و فرعون و پیروانش را دستخوش غرقه ساخت و نور خمسه طیبه بود که بینات و آیات به عیسی بن مریم عنایت کرد و او مرده زنده می کرد و کور مادر زاد شفا می داد و مبتلا به مرض پیسی را خوب می کرد و به طور کلی تمام حالات معنوی در خلوت‌های روحانی همه پیامبران و اولیای خدا به واسطه شفاعت و وساطت آنها بود و از نقطه نظر برهان فلسفی، محال است کسی بتواند به طور طفره مسافتی را بپیماید. عبور از مراحل نفس تا طلوع نور توحید، در سفر معنوی و ملکوتی سالکان راه حقیقت، بدون عبور و استمداد از این آیات الهیه با این اصل مسلم که می دانیم: حجاب اقرب و اسم اعظم و آیت کبری و مقام بین البینی و جمع الجمعی هستند، محال است.
منابع
- سید محمد حسین حسینی طهرانی- معادشناسی جلد 9- صفحه 195-196