در قرآن کریم درباره لزوم مهاجرت و اجر و پاداش شخص مهاجر وارد است: «و من یهاجر فی سبیل الله یجد فی الارض مر'غما کثیرا و سعة و من یخرج من بیته مهاجرا إلی الله و رسوله ثم یدرکه الموت فقد وقع أجره و علی الله و کان الله غفورا رحیما.» (نساء/ 100) مراغم از مادة رغام است به فتح راء و رغام به معنای خاک نرم است، «و رغم أنف فلان رغما» یعنی بینی فلان کس به خاک مالیده شد و «أرغم الله أنفه» از باب إفعال، متعدی است؛ یعنی خداوند بینی او را به خاک مالید و مراغم یعنی جایی که در آنجا بینی را به خاک بمالند و این کنایه است در قرآن کریم از جایی که بتوانند غضب خود را فرو نشانند و منویات خود را لباس عمل بپوشانند و چون به واسطه هجرت و خروج از سلطه مستکبران، مؤمنان می توانند با آزادی کامل شعائر دینی خود را اقامه کنند و با تشکیل دولت حقه و حکومت اسلامیه به تمام معنی به منویات خود برسند و آن حالت غضب درونی خود را که به علت تسلط قوای کفر در درون نهفته شده و راه ابراز و اظهار و فرونشاندن آنرا ندارند به واسطه مهاجرت به نقاط وسیع که از دستبرد ظالمان مصون مانده است، می توانند با برافراشتن لوای توحید و پرچم عدل و داد و اقامه حدود و جمعه و جماعات خشم خود را فرو نشانند و بینی دشمن را به خاک بمالند؛ لذا با این تعبیر عجیب و غریب در این آیه مبارکه به نحو اعجاز توصیف این حقیقت شده است:
«و کسی که هجرت کند در راه خدا، در روی زمین مراغم های بسیاری را خواهد یافت و به سعه و گشایش خواهد رسید، و اما کسی که از خانه خود به قصد هجرت به سوی خدا و رسول خدا خارج گردد و هنوز به خدا و رسول خدا نرسیده در بین راه مرگ او را دریابد، پس مزد و پاداش او بر عهده خدا قرار گرفته و خداوند غفور و رحیم است .»