کلمه انذار را معمولا به "بیم دادن" ترجمه می کنند ولی کاملا رسا نیست. زیرا بیم دادن ترجمه تخویف است. مثلا اگر کسی در محلی عبور می کند؛ شخصی ناگهان در جلوی پایش ترقه ای به زمین بزند، او می ترسد؛ این را تخویف می گویند ولی انذار نیست.
انذار اعلام خطر است یعنی اگر آینده خطرناکی در پیش روی کسی قرار داشته باشد؛ اگر شما از حال به او خبر دهید و او را بترسانید، این نوع خاص از ترساندن را انذار گویند. به نظر می رسد که واژه هشدار که امروز در فارسی معمول شده است با این مفهوم نزدیک تر است. پیامبران هشدار دهنده هستند.