ابوعبدالله عبیدالله بن عبدالله بن عتبه بن مسعود بن عاقل، یکی از هفت فقیه مشهور مدینه بود. در علم و فقه ید طولانی داشت. عابد و زاهد هم بود. شعر هم می گفت. حدیث را از اصحابش می شنید و او خود راوی حدیث هم بود. عمربن عبدالعزیز می گفت: یک مجلس عبیدالله برای من از تمام دنیا محبوب تر است و می گفت که برای هدایت و نصیحت او هزار ها دینار می دهم. وفات او به روایتی سال 99 و به روایتی سال 102 قمری در مدینه بود.