عروة بن زبیر

نام و کنیه او، ابوعبدالله عروه، فرزند زبیر بن عوام بن خویلد، در سال 22 یا 26 هـ. ق متولد شد. عروه از تابعین مدینه و یکی از هفت فقیه آن شهر بود که آنجا زندگی می کرد. پدرش زبیر، پسر صفیه عمه پیامبر (ص) اسلام و یکی از صحابه مشهور بود. مادرش، اسماء دختر ابوبکر و برادرش عبدالله بن زبیر بود. عروه، عالم و محدث و فقیه بزرگی بود. احادیث بسیاری از او نقل شده است. او خودش می گوید من در روز جنگ جمل کوچک بودم و به همین جهت ما را در جنگ شرکت ندادند.
داستانی از او نقل است که روزی او با دو برادرش عبدالله و مصعب در مسجدالحرام نشسته بودند و هر کدام آرزوی خود را گفتند، یکی از آنان آرزو داشت که حرمین را مالک شود و به خلافت برسد. یکی دیگر گفت که می خواهم مالک عراق شوم و فلان زن و فلان.... بگیرم. عروة بن زبیر گفت من آرزو دارم که زهد در دنیا و رستگاری در آخرت داشته باشم و از من علم، روایت کنند. عروه به شهر مدینه کوچ کرد و در همانجا ساکن شد. چاه عروه در مدینه را او حفر کرده که هیچ چاهی به شیرینی آب آنجا نبود. او در مزرعه خود در اطراف مدینه در سال 94 هـ. ق فوت کرد.