قرآن مجید سند نبوت

قرآن مجید در چندین جا تصریح میکند که کلام خدا است یعنی با همین الفاظ خود از مقام ربوبی صادر شده و پیغمبر اکرم (ص) نیز آنرا با همان الفاظ تلقی نموده است. و در راه اثبات همین معنی که کلام خداست و کلام بشری نیست مکررا در لابلای آیات کریمه بمقام تحدی برآمده و قرآن مجید را از هر جهت معجزه شمرده و ماوراء قدرت و توانائی بشر دانسته است. چنانکه می فرماید: «ام یقولون تقوا له بل لا یومنون فلیاتوا بحدیث مثله ان کانوا صادقین؛ یا می گویند پیغمبر اکرم خودش قرآن را ساخته و بخدا نسبت داده است بلکه اینان ایمان نمیآورند پس اگر راست میگویند سخنی همانند آن بیاورند (بسازند)» (طور/ 34). و میفرماید: «قل لئن اجتمعت الانس و الجن علی ان یاتوا بمثل هذا القرآن لا یاتون بمثله ولو کان بعضهم لبعض ظهیرا؛ بگو -ای محمد- اگر جن و انس گرد هم آیند که مانند این قرآن بیاورند همانند آنرا نخواهند آورد اگرچه برخی از ایشان پشت و پناه برخی دیگر شوند» (اسراء/ 88). و میفرماید: «ام یقولون افتراه قل فاتوا بعشر سور مثله مفتریات؛ یا میگویند قرآن را بخدا بسته بگو پس ده سوره افترائی مانند آن بیاورید» (هود/ 13). و میفرماید: «ام یقولون افتراه قل فاتوا بسورة مثله؛ یا می گویند قرآن را به خدا بسته است بگو پس یک سوره همانند آن بیاورید» (یونس/ 38). و باز در تحدی با پیغمبر اکرم (ص) میفرماید: «و ان کنتم فی ریب مما نزلنا علی عبدنا فاتوا بسورة من مثله؛ و اگر از آنچه بر بنده خودمان فرو فرستادیم در شک باشید از مردی مانند وی -که درس نخوانده و نوشتن یاد نگرفته و در محیط جاهلیت نشو و نما یافته باشد- یک سوره قرآنی بیاورید» (بقره/ 23).
و باز از راه نداشتن اختلاف و تضاد تحدی نموده میفرماید: «افلا یتدبرون القرآن ولو کان من عند غیرالله لوجدوا فیه اختلافا کثیرا؛ آیا در قرآن تدبر نمی کنند و اگر از پیش غیر خدا بود در آن اختلافات بسیاری پیدا میکردند» (نساء/ 82). زیرا همه چیز درین جهان مشمول قانون تحول و تکامل است و از تضاد اجزاء و احوال خالی نمی باشد و اگر قرآن کار بشر بود و در ظرف بیست و سه سال قطعه قطعه ساخته میشد از اختلاف اوصاف و احوال سالم نمی ماند و اینطور یک نواخت نبود.
قرآن مجید که بدین تحدیات سخن خدا بودن خود را اعلام و تثبیت میکند در سرتاسر خود بصراحت حضرت محمد (ص) را پیغمبر و فرستاده خدا معرفی مینماید و بدین وسیله سند نبوت آنحضرت قرار میگیرد و روی همین اصل بارها در کلام خدا به پیغمبر اکرم امر میشود که در اثبات نبوت خود به شهادت خدا یعنی به تصریح قرآن مجید به نبوتش، استناد جوید: «قل کفی بالله شهیدا بینی و بینکم؛ بگو شهادت خدا -به نبوت من- میان من و شما کافی است» (رعد/ 43). و در جای دیگر علاوه به شهادت خدای متعال شهادت ملائکه را نیز نقل میکند: «لکن الله یشهد بما انزل الیک انزله بعلمه و الملائکة یشهدون و کفی بالله شهیدا؛ لکن خداوند بآنچه بسوی تو نازل کرده شهادت می دهد و ملائکه نیز شهادت میدهند و خدا در شهادت کافی و بس است» (نساء/ 166).