در قرآن کریم در آیه 27 سوره قیامت آمده است: «و قیل من راق؛ و گفته شود آيا كسى هست كه اين بيمار را از مرگ نجات دهد». مفسرین عموما واژه راق را دو جور تفسیر کرده اند و دو احتمال را گفته اند. قرآن می گوید: «و گفته می شود کیست راقی؟» راقی به دو معنا آمده است. به یک معنا یعنی رقیه ده. رقیه که در میان عرب آن وقت معمول بود تعویذهایی بود که فکر می کردند این تعویذها می تواند کاری انجام بدهد. گفته اند: جمله «من راق» یعنی کدام تعویذ است که بتواند این را نجات بدهد و کدام تعویذ دهنده است که بتواند جان این را نجات بدهد؟! یعنی کارش از کار گذشته و باید مأیوس بود.
راقی به معنای دیگر یعنی بالابرنده. از رقیه نیست، از رقاء است که به معنی بالابردن است. این «گفته شده است» و «گفته می شود» نه این است که انسانهایی که در آن دور و بر هستند این حرف را می زنند که چه کسی بالا می برد؟ بلکه وقتی که هنوز تکلیفش روشن نیست دوگونه ملائکه حضور دارند؛ هنوز روشن نیست که ملائکه رحمت او را بالا می برند یا ملائکه عذاب؛ در میان خود آنها گفته می شود بالابرنده و مأمور بالابردن کیست؟