شیخ احمد شیرازی نجفی

شیخ احمد شانه ساز شیرازی،‌ از علما و حکمای برجسته شیعه در قرن 14 هـ ق و مدرس حکمت در شیراز. او در شیراز به دنیا آمد و برای تحصیل علوم دینی در زمان مرجعیت میرزای بزرگ شیرازی،‌ به سامرا هجرت کرد. چند سال از محضر ایشان بهره مند شد و دوباره به شیراز برگشت. مدتی در شیراز بود و بعد برای همیشه به نجف اشرف در عراق رفت. در نجف به تدریس و تربیت طلاب علوم دین، مشغول شد و تولیت مدرسه قوامیه (قوام الدین شیرازی) را به عهده گرفت و همانجا تدریس می کرد و در صحن مطهر حضرت امیرالمؤمنین (ع)، نماز جماعت اقامه می کرد.
علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی می گوید: در سال 1312 هـ ق، در ابتدای ورودم به نجف اشرف، مقداری از مباحث اوامر و مبحث ضد را از کتاب فصول، بر او خواندم با اینکه این مطالب را در تهران خوانده بودم، ولی دانستم که هیچ کس مانند آن حکیم، از عهده آن مطالب بر نمی آید و حق مطلب را ادا نمی کند. یکی از اساتید او، میرزا عباس شیرازی دارابی (معروف به حکیم عباس) که از اساتید مسلم فلسفه در استان فارس و شاگرد حاج ملاهادی سبزواری بود، می باشد. شیخ احمد، این دانشمند گرانقدر،‌ اجازه حدیث از مرحوم سید مهدی قزوینی حلی، داشته است. از شاگردان او میتوان آقا سید صدر کوه پایه ای، آقا سید علی کازرونی و آقا شیخ محمدحسین کاشف الغطاء را نام برد و مرحوم سید شهاب الدین مرعشی نجفی، مرجع تقلید،‌ از او اجازه روایت داشته است.
از مرحوم شانه ساز شیرازی آثار ارزشمندی به جای مانده که بعضی از آنها مانند، حاشیه بر کتاب فصول،‌ رساله ای در لباس مشکوک، .... به چاپ رسیده است. شیخ احمد شیرازی در سال 1332 هـ ق در نجف اشرف وفات یافت. قبر او در یکی از حجره های صحن مطهر امیرمؤمنان علی (ع) در همان نجف می باشد.