مراتب مختلف پیامبران و اولیای خدا در بهشت

هر یک از پیامبران و امامان و اولیای خدا، با همه تقرب و خلوص، و با وجود مقام توحید و عرفان الهی، هر یک دارای منزلتی خاص و محل و مقامی مختص به خود اوست. و چقدر این گفتار حکماء شیرین و دلپسند است که گفته اند: «الطرق إلی الله بعدد أنفاس الخلا´ئق؛ راههای به سوی خداوند، به تعداد نفوس مخلوقات است». یعنی هر کس از راه نفسانی مختص به خود میرود بسوی خداوند، و بنابراین منازل بهشت نیز مختلف و متفاوت می شود، و هر کس دارای منزلگهی مختص به خود خواهد بود. و بر همین اصل در روایت داریم که رسول الله (ص) فرموده اند: ما در بهشت عدن هستیم، و آن در وسط بهشت هاست، و سائر انبیاء در بهشت های اطراف ما هستند. در «عیون» با اسناد تمیمی از حضرت رضا (ع)، از پدرانش علیهم السلام آورده است که رسول خدا (ص) گفته اند: «وسط الجنه لی و لاهل بیتی؛ وسط بهشت برای من و برای اهل بیت من است» («عیون اخبار الرضا» ص 257).
در «تفسیر علی بن ابراهیم» در ذیل آیه 107 سوره کهف («إن الذین آمنوا و عملوا الصـالحـات کانت لهم جنـات الفردوس نزلا؛ بی گمان کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کردند باغ های فردوس جای پذیرایی آنهاست») آورده است که: این آیه درباره ابوذر و مقداد و سلمان فارسی و عمار بن یاسر نازل شده است؛ «جعل الله لهم جنات الفردوس نزلا مأوی و منزلا؛ خداوند بهشت ها را برای آنان محل استقرار و جایگاه قرار داده است» («تفسیر قمی» طبع سنگی، ص 407).
و در «خصال» صدوق، با سند خود از ابن عباس آورده است که قال: «خط رسول الله صلی الله علیه وءاله وسلم أربع خطط فی الارض و قال: أتدرون ما هـذا؟ قلنا: الله و رسوله أعلم! فقال رسول الله صلی الله علیه وءاله وسلم: أفضل نسآء الجنه أربع؛ خدیجه بنت خویلد، و فاطمه بنت محمد صلی الله علیه وءاله وسلم، و مریم بنت عمران، و اسیه بنت مزاحم: امرأه فرعون؛ رسول الله (ص) در روی زمین چهار خط کشیدند و گفتند: آیا میدانید این خط ها چیست؟! ما گفتیم: خدا و رسول خدا بهتر میدانند! رسول الله فرمود: با فضیلت ترین زنان بهشت چهار نفرند؛ خدیجه دختر خویلد، و فاطمه دختر محمد، و مریم دختر عمران، و آسیه دختر مزاحم: زوجه فرعون» («خصال» طبع سنگی، باب الاربعه، ج 1، ص 96).
و در «مجالس» مفید از ابن قولویه از پدرش از سعد از ابن عیسی از سعید بن جناح از عبدالله بن محمد از جابر بن یزید، از حضرت امام محمد باقر (ع)، از پدرانش علیهم السلام، از رسول خدا (ص) آورده است که: «الجنه محرمه علی الانبیآء حتی أدخلها، و محرمه علی الامم کلها حتی یدخلها شیعتنا أهل البیت؛ بهشت ممنوع است بر پیامبران که در آن وارد شوند مگر زمانی که من وارد شوم، و ممنوع است بر تمام امت ها مگر زمانی که شیعیان ما اهل بیت وارد شوند» («امالی» مفید، مجلس هشتم، ص 45).
و در «خصال» صدوق با سند خود از حضرت صادق (ع) آورده است که: «قال النبی صلی الله علیه وءاله وسلم: إن الله تبارک و تعالی خلق فی الجنه عمودا من یاقوته حمرآء، علیه سبعون ألف قصر، فی کل قصر سبعون ألف غرفه؛ خلقها الله عز وجل للمتحآبین والمتزاورین فی الله؛ رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم فرموده اند: خداوند تبارک و تعالی در بهشت ستونی را از یاقوت سرخ آفریده است که بر روی آن هفتاد هزار قصر بنا شده است، و در هر قصری هفتاد هزار غرفه و اطاق فوقانی است؛ این را خداوند برای کسانی آفریده است که درباره خدا و بر اساس محبت خدا، به یکدیگر محبت کنند و یکدیگر را زیارت و ملاقات نمایند» («خصال» طبع سنگی، باب ما فوق ألف، ج 2، ص 171؛ و در «بحارالانوار» طبع حروفی، ج 8، ص 132).