مقامات شیعه در بهشت با توجه به احادیث

رسول الله (ص) مرکز ولایت‌ پنهان‌، و امیرالمومنین (ع) ظهور مقام‌ ولایت‌ است‌ و بر همین‌ اصل‌، روایت‌ متواتری‌ داریم‌ با تواتر معنوی‌، بر اینکه‌ بهشت‌ و آثار بهشت‌ و درجات‌ آن‌، و حور و قصور آن‌، و فاکهه‌ و شراب‌ آن‌، و جنـات تجری‌ من‌ تحتها الانهار آن‌، و غلامان‌ و فرشته‌ و خازن‌ آن‌، و بالاخره‌ تمام‌ خصوصیات‌ و خواص آن از ولایت‌ و متعلق‌ به‌ ولایت‌ است‌، و بر این‌ اصل‌ بنا شده‌ و بر این‌ اساس‌ مردم‌ از آن‌ بهره مند می گردند.
در امالی‌ صدوق‌ از رسول‌ الله‌ (ص) روایت‌ است‌ که: «إن حلقة باب الجنة من یاقوتة حمرآء علی‌ صفآئح الذهب. فإذا دقت الحلقة علی‌ الصفحة طنت و قالت: یا علی!؛ حلقه در بهشت‌ از یاقوت‌ سرخ‌ است‌ که‌ بر روی‌ صفحه‌ های‌ طلا قرار داده‌ شده‌ است‌. چون‌ حلقه‌ را بر روی‌ صفحه‌ بکوبند، طنین‌ می‌اندازد و می گوید: یا علی!» (سفینة‌ البحار، ج 1 صفحه 183 در ماده‌ جنن‌)
در خصائص‌ نطنزی‌ از ابن‌ مسعود روایت‌ می کند که‌ رسول‌ خدا (ص) فرمودند: «علی بن أبی‌طالب حلقة متعلقة بباب الجنة، من تعلق بها دخل الجنة؛ علی بن‌ ابیطالب‌ حلقه‌ ای‌ است‌ که‌ به‌ در بهشت‌ آویزان‌ است‌، هر کس‌ خود را بدان‌ بیاویزد داخل‌ بهشت‌ می گردد» (سفینة‌ البحار، ج 1 صفحه 183 در ماده‌ جنن‌)
در اکمال الدین و اتمام النعمه صدوق‌ با اسناد خود از ابوطفیل‌ از علی (ع) در ضمن‌ پاسخ های‌ ایشان‌ به‌ مرد یهودی‌ روایت‌ کرده‌ که‌ فرمودند: «و منزل محمد (ص) من الجنة فی‌ جنة عدن و هی وسط الجنان، و أقربها من‌ عرش الرحمن جل جلاله. والذین یسکنون معه فی‌ الجنة هؤلاء الائمة الاثنا عشر؛ و منزل‌ و مقام‌ رسول‌ الله‌ محمد (ص) در بهشت‌ آن است که‌ آن‌ حضرت‌ در بهشت‌ عدن‌ هستند، و آن‌ بهشت‌ در میان‌ همه‌ بهشت هاست‌ و از همه‌ آنها به‌ عرش‌ خداوند رحمن‌ جل جلاله‌ نزدیکتر است‌ و آن‌ کسانی که‌ با محمد در این‌ بهشت‌ هستند امامان‌ دوازده‌ گانه‌ می‌باشند» (اکمال‌ الدین‌ صدوق‌، باب‌ 26 ج 3 طبع‌ سنگی‌ صفحه 173 و بحارالانوار ج 8 صفحه 189)
در کتاب‌ بشارة‌ المصطفی‌ با سند متصل‌ خود از ابن عباس آورده‌ است‌ که: «قال: یأتی‌ علی‌ أهل الجنة ساعة یرون فیها نور الشمس والقمر، فیقولون: ألیس قد وعدنا ربنا أن لا نری‌ فیها شمسا و لا قمرا؟! فینادی‌ مناد: قد صدقکم ربکم وعده! لا ترون فیها شمسا و لا قمرا، ولکن هذا رجل من شیعة علی بن أبیطالب (ع) یتحول من غرفة إلی‌ غرفة؛ فهذا الذی‌ أشرق علیکم، من نور وجهه!؛ ساعتی‌ بر اهل‌ بهشت‌ می گذرد که‌ در آن‌ ساعت‌ نور خورشید و ماه‌ را می‌ بینند، و می گویند: مگر نه‌ این است که‌ خداوند به‌ ما وعده‌ داده‌ است‌ که‌ ما خورشید و ماه‌ را نبینیم‌؟! منادی‌ ندا می دهد: آری‌ خداوند به‌ وعده‌ خود وفا نموده‌ و در این‌ وعده‌ راست‌ بوده‌ است‌! شما نه‌ خورشید را می‌بینید و نه‌ ماه‌ را، ولیکن‌ این‌ مردی‌ بود از شیعیان‌ علی بن‌ ابیطالب‌ (ع) که‌ از غرفه‌ ای‌ به‌ غرفه‌ دیگر منتقل‌ شد؛ این‌ نوری‌ که‌ بر شما اشراق‌ کرده‌ است‌، از نور چهره‌ اوست‌!» (بشارة‌ المصطفی‌، طبع‌ دوم‌ نجف‌ صفحه 159)
در جامع‌ الاخبار آورده‌ است‌ که‌ امیرالمؤمنین‌ (ع) می‌گفت: «إن أهل الجنة ینظرون إلی‌ منازل شیعتنا کما ینظر الاءنسان إلی‌ الکواکب؛ اهل‌ بهشت‌ به‌ مسکن‌ ها و منزل‌ های‌ شیعیان‌ ما نظر می‌کنند همچنان که‌ مردم‌ به‌ ستارگان‌ نظر می‌کنند.» (جامع‌ الاخبار، فصل‌ 137 طبع‌ سنگی‌ صفحه 2)