عمارة ابن عقبه

عمارة بن عقبه از جاسوسان معاویه در سرزمین عراق و کوفه و از دشمنان سرسخت علی بن ابیطالب (ع)، پدرش "عقبة ابن ابی معیط" از دشمنان سرسخت پیامبر خدا که در جنگ بدر اسیر و کشته شد و " ابی معیط" کسی بود که در آزار و اذیت پیغمبر اکرم (ص) و مسلمانان در مکه کوتاهی نمی کرد و یهودیان را تحریک می کرد تا آن حضرت را اذیت کنند و شکمبه گوسفند بر سر حضرت بریزند و از این قبیل، برادرش "ولید بن عقبه" که در قرآن مجید آیه 6 در سوره حجرات او را فاسق خوانده است. اینها شاخه ای از ناپاکان بنی امیه بودند و از آنجا که امام علی (ع) ضربت های زیادی بر این خاندان زده بود، دشمنی زیادی از آن حضرت به دل داشتند. عماره، جاسوس معاویه در عراق بود که دائما وقایع آن سرزمین را برایش گزارش می کرد. از جمله واقعه جنگ نهروان (جنگ امیرالمؤمنین علی (ع) با خوارج) را به معاویه خبر داد و یادآور شد که عده ای از قاریان قرآن و زهاد از یاران علی بن ابیطالب (ع) بر او شورش کردند و به دست علی (ع) و یارانش کشته شدند و میانشان دشمنی افتاد و از هم پراکنده هستند. عماره، در نامه ای، اختلاف و دو دستگی یاران علی (ع) را برای معاویه گزارش کرد که این اختلاف و نارضایتی به شدت بالا گرفته است و بعد نامه را برای معاویه به شام فرستاد و همین گزارشات او بر معاویه (حاکم شام) زمینه ای برای ایجاد ناامنی و یغماگری و قتل شیعیان امام (ع) شد و امام علی را از اندیشه تسخیر مجدد شهر شام و اهداف عالی آن حضرت بازداشت. (شرح این وقایع در تاریخ نگاشته شده است).
از اقدامات دیگر عماره این که در سرکوبی حرکت شیعی "حجربن عدی" که از یاران رسول الله و امام علی (ع) بود، به همراه عمربن سعد و پسران طلحه و زبیر شهادت نامه ای بر علیه حجر، امضا کرد و کفر "حجربن عدی" را تأیید نمود. عمارة بن عقبه، در ذیحجه سال 63 در شورش جنگ حره، در زمان یزیدبن معاویه، کشته شد، نسلی از او بر جای نمانده است.