جریان طبیعی جسمانی انسان در قرآن

قرآن مجید جریان طبیعی جسمانی انسان را با ارتباطی که با عوامل طبیعت دارد، به شکل زیر بیان کرده است.
اولا: این موجود، از نظر طبیعت جسمانی، پس از گذشت زمانی از آفرینش زمین و کرات آسمانی به وجود آمده است:
1- «هل اتی علی الانسان حین من الدهر لم یکن شیئا مذکورا؛ آیا روزگاری بر انسان گذشته  است که انسان چیزی نبوده است؟» (دهر/ 1)
2- «اولا یذکر الانسان انا خلقناه من قبل و لم یک شیئا؛ آیا انسان متذکر نمی شود که ما او را پیش از این آفریدیم و او چیزی نبود؟» (مریم/ 67)
ثانیا: به وجود آمدن موجودیت جسمانی انسان را از همین مواد معمولی طبیعت متذکر می شود:
1- «و لقد خلقنا الانسان من صلصال من حما مسنون؛ ما انسان را از گل خشکیده و متغیر و ریخته گری شده آفریدیم.» (حجر/ 16)
2- «و لقد خلقنا الانسان من سلالة من طین ثم جعلناه نطفة فی قرار مکین ثم خلقنا النطفه علقه فخلقنا العلقه مضغه فخلقنا المضغه عظاما فکسونا العظام لحما ثم انشاناه خلقا آخر فتبارک الله احسن الخالقین؛ البته ما انسان را از آب کشیده شده از گل آفریدیم، سپس آن را در حال نطفه در قرارگاهی نگه داشتیم، سپس نطفه را به شکل علقه (قطعه خون متراکم) در آوردیم، سپس علقه را به صورت مضغه (گوشت پاره)، آنگاه در مضغه استخوان ها ایجاد نموده و به آن استخوان ها و گوشتی پوشانیدیم، سپس خلقت دیگری در او ایجاد کردیم؛ پاکیزه خداست که بهترین آفرینندگان است.» (مؤمنون/ 12-14)
در این آیه ی شریفه، جریان جنینی انسان کاملا توضیح داده شده، و تحولات طبیعی آن مطرح گردیده، تا آن جا که در همین جریان طبیعی، «حیات» یا «نفس» یا «روح» به او دمیده شده است.
این جریان طبیعی، نتیجه ی هماهنگی اجزاء و تحولاتی را که در مدت زندگی انجام خواهد گرفت، در بر دارد. قرآن این نکته را چنین بیان می دارد: «لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم؛ قطعا ما انسان را در بهترین ترکیب (در نیکوترین اعضاء و اجزاء) بر پادارنده ی او آفریدیم.» (تین/ 4)